Ένα χαμόγελο στα χείλη είναι μια φλόγα στην καρδιά..... δώστε το σε όλους και ας καεί όλη η πλάση... A smile in the lips is a flame in the heart ..... Give it to everyone and let's burn all the nature ... George Tsiplakis
Vicky KostenasΗ μπαλάντα της ΠηνελόπηςΣτα μεσοπέλαγα θα αφανιστείς.Μην ξεμακραίνεις στα μακρύγιαλα και ξεχαστείς.Δεν ξέρεις για πού στην τύχη τραβάς.Γύρνα ξανά στο Δουλίχι,που σύγκορμα ποθείς και λαχταράς.Τον κόπο δάμασε κι απ΄τις Χίμαιρες μην πτοηθείς.Με ποιό άραγε αδράχτι σού΄γνεθε η τύχη τη μοίρακαι σ΄έρριξε στου σύννεφου το φονικό στροβίλισμα;Μα ακόμα μαντάτα από σένα δεν πήρα.Στο δρόμο κοίτα μην μονάχος ξεμείνεις και μαραθείς.Και στων ορνέων το φτιχτό κάλεσμαστους όνυχες μην εναγκυστρωθείς.Μέσα απ΄τα χέρια σου περνάει ο καιρόςκι ο έρωτας αστέρι γίνεται άσβεστο κι ανείπωτος καημός.Μπρός απ΄τα μάτια μου παίζει η σκιά σου το ρόλο στο φώς.Λιμάνια ξένα μη σ΄αγγίξουν μη και η Γή της Καλυψώς.Τον πόνο σου κάνε κουπί και την ελπίδα στήσε αψηλάστου καραβιού το πρώτο ξάρτι.Ο Αντίνοος πάνω σε ξέφρενο ξελόγιασμα μού πέταξε ένα γλυκό φιλί.Κρυμμένοι πόθοι καίγονται σαν ξηραμένη οξειά μέσα στο Μάρτη.Μή σε μαγέψει στης θάλασσας το εύδοςτης Ωκυρρόης η πολυμήχανη μαντείακι ούτε ο δακύθυμος ιδρώτας σε ρίξει σε δυσάμβατη τρικυμία.Θόλωσε απ΄αχνίλα της φωτιάς στο Θιάκι ο ουρανόςανέπαυο παράπονο θά΄ναι απ΄την κραυγή της Μελανθώς.Μέσα απ΄τα χέρια σου γεννιέται η ζωήκι ο έρωτας των Νηρηίδων τραγούδι πλάι στην κουπαστή.Vicky Kostenas LagdosDichterin
Vicky Kostenas
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μπαλάντα της Πηνελόπης
Στα μεσοπέλαγα θα αφανιστείς.
Μην ξεμακραίνεις στα μακρύγιαλα και ξεχαστείς.
Δεν ξέρεις για πού στην τύχη τραβάς.
Γύρνα ξανά στο Δουλίχι,
που σύγκορμα ποθείς και λαχταράς.
Τον κόπο δάμασε κι απ΄τις Χίμαιρες μην πτοηθείς.
Με ποιό άραγε αδράχτι σού΄γνεθε η τύχη τη μοίρα
και σ΄έρριξε στου σύννεφου το φονικό στροβίλισμα;
Μα ακόμα μαντάτα από σένα δεν πήρα.
Στο δρόμο κοίτα μην μονάχος ξεμείνεις και μαραθείς.
Και στων ορνέων το φτιχτό κάλεσμα
στους όνυχες μην εναγκυστρωθείς.
Μέσα απ΄τα χέρια σου περνάει ο καιρός
κι ο έρωτας αστέρι γίνεται άσβεστο κι ανείπωτος καημός.
Μπρός απ΄τα μάτια μου παίζει η σκιά σου το ρόλο στο φώς.
Λιμάνια ξένα μη σ΄αγγίξουν μη και η Γή της Καλυψώς.
Τον πόνο σου κάνε κουπί και την ελπίδα στήσε αψηλά
στου καραβιού το πρώτο ξάρτι.
Ο Αντίνοος πάνω σε ξέφρενο ξελόγιασμα μού πέταξε ένα γλυκό φιλί.
Κρυμμένοι πόθοι καίγονται σαν ξηραμένη οξειά μέσα στο Μάρτη.
Μή σε μαγέψει στης θάλασσας το εύδος
της Ωκυρρόης η πολυμήχανη μαντεία
κι ούτε ο δακύθυμος ιδρώτας σε ρίξει σε δυσάμβατη τρικυμία.
Θόλωσε απ΄αχνίλα της φωτιάς στο Θιάκι ο ουρανός
ανέπαυο παράπονο θά΄ναι απ΄την κραυγή της Μελανθώς.
Μέσα απ΄τα χέρια σου γεννιέται η ζωή
κι ο έρωτας των Νηρηίδων τραγούδι πλάι στην κουπαστή.
Vicky Kostenas Lagdos
Dichterin