Ή λέγε τι σιγής κρείττον, ή σιγήν έχε......(Ευριπίδης)

Εἶναι ἀνόητος αὐτός πού περιφρονεῖ τίς συνθῆκες ζωῆς τῆς πατρίδας του, ἐπαινεῖ τίς ξένες συνήθειες καί εὐχαριστιέται μέ τό νά μιμεῖται ξενους τρόπους ζωῆς ..Ευριπίδης

Το χρήμα, είναι ο χειρότερος θεσμός μέσ' στους ανθρώπους. Γκρεμίζει πολιτείες, γυρίζει το μυαλό τ' ανθρώπου στο κακό, τον σπρώχνει στην απάτη και στο έγκλημα και χάνεται κάθε ντροπή και σεβασμός και ξεπλανεύει συνειδήσεις τίμιες..Ευριπίδης

Πιστεύω πως είν' ωραίο κανένας να γεννηθεί σοφός και σ' όλα γνωστικός. Μ' αφού δε γίνεται, κάποτε είναι καλό ν' ακούμε κι εκεινούς που λένε το σωστό..Ευριπίδης

Δεν τη θέλει ο Θεός τη βία, την αρπαγή, κατακρίνει και τον πλούτο τον άδικο. Ο ουρανός και η γη είναι για όλους. Μόνο ό,τι μας ανήκει να έχουμε. Τα ξένα όχι. Όχι με τη βία..Ευριπίδης

Ο Μήνας Ιανουάριος

Με την αρχή του νέου έτους ο αστερισμός του Ωρίωνα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του νυχτερινού ουρανού καθ’ όλο το χειμώνα, ιδιαίτερα στη διάρκεια των πρώτων μηνών του έτους αφού η Πρωτοχρονιά μας σήμερα γιορτάζεται την 1η Ιανουαρίου. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο σε όλες τις χώρες του κόσμου. Πάρτε για παράδειγμα την Κίνα. Παρ’ όλο που επίσημα η χώρα αυτή χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο, όπως και οι δυτικές χώρες, εντούτοις η Κινεζική Πρωτοχρονιά δεν συμπίπτει την 1η Ιανουαρίου αλλά γιορτάζεται σε διαφορετικές ημερομηνίες κάθε χρόνο, αφού βασίζεται ακόμη και σήμερα στο αρχαίο κινεζικό ημερολόγιο που έχει τις ρίζες του βαθιά στο παρελθόν, όταν, σύμφωνα με την παράδοση, το ημερολόγιο αυτό επινοήθηκε και εγκαθιδρύθηκε από τον Κινέζο αυτοκράτορα Χουανγκντί το 2637 π.Χ.

Όπως και πολλά άλλα ημερολόγια του κόσμου, το κινεζικό είναι κι αυτό ένας συνδυασμός ηλιακού και σεληνιακού ημερολογίου και βασίζεται μερικώς τουλάχιστον στις φάσεις της Σελήνης, ένα μηνιαίο φαινόμενο που είναι εμφανές σε όλους. Στο κινεζικό ημερολόγιο η Πρωτοχρονιά γιορτάζεται σε διαφορετικές ημερομηνίες, που επαναλαμβάνονται σε μια περίοδο 60 ετών. Στην περίπτωση του αραβικού-μουσουλμανικού ημερολογίου, που κι αυτό είναι σεληνιακό με διάρκεια 354 ημερών, δεν προστίθεται ποτέ κάποιος επί πλέον μήνας, με αποτέλεσμα οι διάφορες θρησκευτικές εορτές των μουσουλμάνων να μετακινούνται δια μέσου των εποχών.

Στην Ιαπωνία γιορταζόταν ανέκαθεν η φύση, όπως, για παράδειγμα, η ημερομηνία άνθισης των κερασιών. Το ημερολόγιό τους ήταν παρόμοιο με το κινεζικό, χωριζόταν σε 24 δεκαπενθήμερες περιόδους και ήταν συνδεδεμένο με τις αγροτικές εργασίες. Από το 1873 όμως η Ιαπωνία εισήγαγε το Γρηγοριανό ημερολόγιο, με διαφορετική όμως χρονολόγηση που συνεχίζεται από το 660 π.Χ. Επίσης, πολλοί λαοί της νοτιοανατολικής Ασίας χρησιμοποιούν το σεληνο-ηλιακό βουδιστικό ημερολόγιο 12 μηνών, 29 ή 30 ημερών, με ένα δίσεκτο μήνα 30 ημερών που προστίθεται σε κανονικά διαστήματα. Και σ’ αυτές όμως τις περιπτώσεις αλλάζει κι εδώ η χρονολόγηση.

Για τους Δυτικούς λαούς πάντως το ημερολογιακό έτος αρχίζει με τον Ιανουάριο από την εποχή των Ρωμαίων ακόμη, αφού η ονομασία που είχε δοθεί στο μήνα αυτό προς τιμήν του θεού Ιανού, του θεού κάθε αρχής. Όπως αναφέρει σχετικά και ο Ηλίας Αναγνωστάκης: «… ο Ιανός ήταν θεός δίμορφος, που παριστάνεται πότε με κλειδιά ή με τριακόσιες ψήφους στο δεξί του χέρι και εξήντα πέντε στο αριστερό, όσες οι μέρες του ενιαυτού. Εκκαλείτο δε και “Αιωνάριος” αντί Ιανουάριος, επειδή τον θεωρούσαν του αιώνος πατέρα. Είχαν μάλιστα οριστεί δώδεκα πρυτάνεις να τον υμνούν και υπήρχε δωδεκάβωμον στο ναό του, όσοι και οι μήνες του έτους».

Στον Ιανουάριο ο λαός μας έχει δώσει διάφορες ονομασίες, όπως «Γενάρης» επειδή τότε γεννούν τα γιδοπρόβατα, και «Μεσοχείμωνας» επειδή είναι ο μεσαίος από τους μήνες του χειμώνα, όπως δηλώνει και η παροιμία «ως τ’ Αϊ-Γιαννιού, τρυγόνα, είναι η φούρια του χειμώνα». Είναι επίσης και ο μήνας με το λαμπρότερο φεγγάρι: «Του Γενάρη το φεγγάρι παρά ώρα μέρα μοιάζει». Ονομάζεται και «Γατόμηνας» επειδή στη διάρκειά του ζευγαρώνουν οι γάτες, και «Μεγαλομηνάς» γιατί είναι ο πρώτος μήνας του έτους και σε αντιπαράθεση με τον Φεβρουάριο, που είναι «κουτσός» (Κουτσοφλέβαρος). Οι αλκυονίδες ημέρες του έχουν δώσει και την ονομασία «Γελαστός», αλλά είναι επίσης γνωστός και ως «Κλαδευτής»: «Γενάρη μήνα κλάδευε, φεγγάρι μη γυρεύεις». Τέλος, άλλη ονομασία του είναι «Καλαντάρης» από τα κάλαντα της αρχιχρονιάς και τα δώρα των Καλενδών του Ιανουαρίου.

Τα δώρα αυτά είναι το μέχρι φέτος «δώρο των Χριστουγέννων», ο 13ος μισθός, τον οποίο οι μισθωτοί του Δημοσίου και οι συνταξιούχοι τον αποχερετάνε από του χρόνου. Στη βυζαντινή εποχή ήταν πράγματι δώρο και όχι μισθός, και όπως αναφέρει ο Σπύρος Τραϊανός, τα δώρα αυτά είχαν την εξής προέλευση: «Με την αρχή του χρόνου άρχιζε η θητεία των υπάτων, οι οποίοι σε σχετική πομπή στους δρόμους σκορπούσαν νομίσματα, που αρχικώς ήταν χρυσά, αλλά αργότερα, επί Ιουστινιανού, περιορίστηκαν σε αργυρά. Μικρά νομίσματα συνέλεγαν και τα παιδιά, που περιέρχονταν σε σπίτια συγγενών και φίλων για να ευχηθούν. Έτσι γεννήθηκαν τα «Κάλαντα», που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας, αλλά αφετηρία τους υπήρξαν οι Καλένδες του Ιανουαρίου, άσχετα αν σταδιακά επεκτάθηκαν από τα παιδιά σε όλες τις εορταστικές ημέρες του Δωδεκαημέρου».

Οι ρίζες άλλωστε πολλών από τα έθιμα του Δωδεκαημέρου ανάγονται στους χρόνους που γιορταζόταν η «χειμερινή τροπή» του Ήλιου που σημάδευε την αρχή της εποχής του χειμώνα. Οι γιορτές αυτές έπαιρναν πανηγυρικό χαρακτήρα και είχαν κατακτήσει ολόκληρο τον ελληνορωμαϊκό κόσμο. Άρχιζαν με τα Βρουμάλια από τις 24 Νοεμβρίου έως τις 17 Δεκεμβρίου και ακολουθούσαν τα Σατουρνάλια από τις 18 έως τις 24 Δεκεμβρίου και ήταν η αρχαιότερη γιορτή τω Ρωμαίων, την οποία απέδιδαν στον Ρωμύλο ή στους Πελασγούς. Ξεχώρισε όμως από τις άλλες αγροτικές γιορτές τους το 217 π.Χ. Κατά την κεντρική ημέρα της γιορτής του «αηττήτου Ηλίου», στις 25 Δεκεμβρίου, εορταζόταν το γεγονός της τροπής του Ήλιου, που άρχιζε και πάλι να ανεβαίνει στον ουρανό, να μεγαλώνουν οι ημέρες και μαζί τους οι ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου ξανάκαναν τη Γη να καρποφορήσει. Την 1η Ιανουαρίου γιορτάζονταν οι Καλένδες, στις 3 τα Βότα, στις 4 τα Λορεντάλια και στις 7 Ιανουαρίου τελείωνε η περίοδος αυτή των εορτών.

Όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης: «Η τοποθέτηση στις μέρες των πανηγυρισμών αυτών, της Γέννησης, της Περιτομής και της Βάπτισης του Χριστού δεν έσβησε αρχέγονες λατρευτικές αναμνήσεις και μακροχρόνιες συνήθειες. Έτσι, στο Δωδεκαήμερο συναντάμε έθιμα χριστιανικά και παγανιστικά να συμπορεύονται αρμονικά σε μια καμπή του χρόνου κρίσιμη για την ευετηρία, την καλοχρονιά, στην ευρύτερη διάσταση της πλούσιας παραγωγής και της καλής υγείας… Χαρακτηριστικό του πνεύματος της Πρωτοχρονιάς είναι το γνωστό ποδαρικό, που σε αρκετά μέρη παίρνει μορφή πραγματικής μαγικοδεισιδαιμονικής τελετουργίας… Άλλο σύμβολο της ημέρας είναι η βασιλόπιτα, που, με πολλές μορφές και διάφορους τρόπους παρασκευής, είναι παρούσα σε όλα τα σπίτια, σε χωριά και πόλεις… Πέρα όμως από κάθε άλλο έθιμο, λιγότερο ή περισσότερο γνωστό, το πνεύμα του Δωδεκαημέρου χαρακτηρίζει το δρώμενο των μεταμφιέσεων… που έδωσαν το ενδόσιμο στη φαντασία του λαού να πλάσει τους καλικαντζάρους… όντα δαιμονικά, για τα οποία υπήρχε τόσο πλούσια παράδοση, όση για κανένα άλλο δημιούργημα της νεοελληνικής μυθοπλασίας».

Εκτός από τα έθιμα, πλούσιο είναι και το εορτολόγιο του Ιανουαρίου αρχίζοντας με τη γιορτή του Αγίου Βασιλείου και της Περιτομής του Χριστού την πρώτη του μήνα και τελειώνοντας με τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών στα τέλη του. Ενδιάμεσα έχουμε τη γιορτή των Θεοφανίων (στις 6), του Αϊ-Γιάννη (στις 7), του Αγίου Γρηγορίου (στις 25), αλλά και τις εορτές των δύο μεγάλων αγίων του πρώιμου αιγυπτιακού χριστιανισμού: του Αντωνίου (στις 17) και του Αθανασίου (στις 18). Σύμφωνα με τον Δημήτρη Κυρτάτα: «Ο Αντώνιος γεννήθηκε το 251 στην Αίγυπτο από εύπορους χριστιανούς γονείς, αλλά από την ηλικία των 18 ή 20 ετών αποφάσισε να ξεκόψει από τους περισπασμούς του κόσμου και αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του στην ερημία και την άσκηση. Όπως αποδείχτηκε, ο αργός ασκητικός θάνατος χάρισε στον Αντώνιο μια ζωή περίπου εκατόν πέντε ετών. Μαζί με τη μακροβιότητα απέκτησε αξεπέραστη φήμη και αίγλη… Ο Αθανάσιος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 296 και στράφηκε από νωρίς στον ιερατικό βίο. Όταν πέθανε ο Αντώνιος, βρισκόταν, καθώς φαίνεται, στην τρίτη από τις συνολικώς πέντε εξορίες του, αφού οι αγώνες του εναντίον του αρειανισμού τον έφεραν σε σύγκρουση με τους πρώτους χριστιανούς αυτοκράτορες αλλά και την πλειονότητα των ιεραρχών, που ενδιαφέρονταν πρωτίστως για την ενότητα της εκκλησίας. Έπειτα από όσα μεσολάβησαν, η τελική επικράτηση της παράταξης του Αθανασίου έμοιαζε με ανέλπιστο θαύμα, που οφείλει πολλά σε έναν σχεδόν μοναχικό επίσκοπο, που συγκέντρωσε γύρω του όσους πίστευαν στο “ομοούσιο” του Πατρός και του Υιού».

Σιμόπουλος, Διονύσης Π. Οι Μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος, Γεωτρόπιο Ελευθεροτυπίας, Τεύχος 507 (2 Ιανουαρίου 2010)

ΝΙΤΣΕ-ΓΚΑΙΤΕ-ΣΙΛΕΡ "Γιατί μισούν θανάσιμα την Ελλάδα"!

ΝΙΤΣΕ-ΓΚΑΙΤΕ-ΣΙΛΕΡ
"Γιατί μισούν θανάσιμα την Ελλάδα"!
11/25/2012 - 09:12

275


Για μια ακόμη φορά οι Γερμανοί βάρβαροι Μέρκελ και Σόιμπλε, έδειξαν τι επιδιώκουν. Τον θάνατο της Ελλάδας!

Δυστυχώς οι ηγέτες μας τους πήραν στα σοβαρά και τους ανέχονται επί μίαν τριετία, ενώ θα μπορούσαν να τους διαλύσουν κι αυτούς κι όσους άλλους τους σιγοντάρουν στις ανιστόρητες αθλιότητές τους.

Δείτε όμως την αλήθεια και την απάντηση που δικοί τους φωτισμένοι Γερμανοί δίνουν: ΝΙΤΣΕ-ΓΚΑΙΤΕ-ΣΙΛΕΡ

Friedrich Nietzsche

“Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες.

Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα.

Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους, που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικά ότι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του. Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε απ’ αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους, οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με αχίλλειο πήδημα». Καρδιά & νους είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα

Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε:

“Oι Έλληνες είναι συγγενείς μου, είναι δάσκαλοί μου. Τους θαυμάζω σαν άφθαστες διάνοιες της φράσεως και της γραμμής, καθώς και για τον ιδεώδη βίο τους.» (Από επιστολή που έστειλε στον γιο του Αύγουστοσ το Bisbaden στις 5 Ιουλίου 1815). «Ό,τι είναι η καρδιά και ο νους για το σώμα, είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα.» ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ …ΕΛΛΗΝΑ, ΠΟΣΟ ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΜΗΔΑΜΙΝΟΣ ΕΙΜΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ!

Φρίντριχ Σίλερ (Friedrich von Schiller):

“Καταραμένε Έλληνα.

Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος. Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος. Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση… Γιατί να σε αγγίξω; Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;”

Τους λέμε λοιπόν κι εμείς! Να θυμούνται οι βάρβαροι της Ευρώπης πως θα σπάσουν τα μούτρα τους πάνω στον ιερό “θεογέννητο” αυτό βράχο που λέγεται Ελλάδα.

[Πηγή olympia.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ (Ρωσικά: Анто́н Па́влович Че́хов) ήταν Ρώσος συγγραφέας πολλών διηγημάτων και θεατρικών έργων.Για να μην σας κουράσω ,αναρτώ ένα μικρό απόσπασμα ....προς γνώσιν και συμμόρφωσιν...
................Tις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
- Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα 'χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου... Λοιπόν...
Συμφωνήσαμε για τριάντα ρούβλια το μήνα...
- Για σαράντα.
- Όχι, για τριάντα, το έχω σημειώσει. Εγώ πάντοτε τριάντα ρούβλια δίνω στις δασκάλες... Λοιπόν, έχεις δύο μήνες εδώ...
- Δύο μήνες και πέντε μέρες...
- Δύο μήνες ακριβώς... Το 'χω σημειώσει... Λοιπόν, έχουμε εξήντα ρούβλια. Πρέπει να βγάλουμε εννιά Κυριακές... δε δουλεύετε τις Κυριακές.
Πηγαίνετε περίπατο με τα παιδιά. Έπειτα έχουμε τρεις γιορτές...
Η Ιουλία έγινε κατακόκκινη και άρχισε να τσαλακώνει νευρικά την άκρη του φουστανιού της, μα δεν είπε λέξη.
- Τρεις γιορτές... μας κάνουν δώδεκα ρούβλια το μήνα... Ο Κόλιας ήταν άρρωστος τέσσερις μέρες και δεν του έκανες μάθημα... Μονάχα με τη Βαρβάρα ασχολήθηκες... Τρεις μέρες είχες πονόδοντο και η γυναίκα μου σου είπε να αναπαυτείς μετά το φαγητό... Δώδεκα και εφτά δεκαεννιά. Αφαιρούμε, μας μένουν... Χμ! σαράντα ένα ρούβλια... Σωστά;
Το αριστερό μάτι της Ιουλίας έγινε κατακκόκινο και νότισε. Άρχισε να τρέμει το σαγόνι της. Την έπιασε ένας νευρικός βήχας, έβαλε το μαντίλι στη μύτη της, μα δεν έβγαλε άχνα.
- Την παραμονή της πρωτοχρονιάς έσπασες ένα φλιτζάνι του τσαγιού με το πιατάκι του... Βγάζουμε δύο ρούβλια... Το φλιτζάνι κάνει ακριβότερα γιατί είναι οικογενειακό κειμήλιο, μα δεν πειράζει... Τόσο το χειρότερο! Προχωρούμε! Μια μέρα δεν πρόσεξες τον Κόλια, ανέβηκε ο μικρός στο δέντρο και έσκισε το σακάκι του... Βγάζουμε άλλα δέκα ρούβλια... Άλλη μια μέρα που δεν πρόσεχες, έκλεψε μια καμαριέρα τα μποτάκια της Βαρβάρας. Πρέπει να 'χεις τα μάτια σου τέσσερα, γι' αυτό σε πληρώνουμε... Λοιπόν, βγάζουμε άλλα πέντε ρούβλια. Στις δέκα του Γενάρη σε δάνεισα δέκα ρούβλια...
- Όχι, δεν έγινε τέτοιο πράμα. μουρμούρισε η Ιουλία.
- Το 'χω σημειώσει!
- Καλά...
- Βγάζουμε είκοσι επτά ρούβλια, μας μένουν δεκατέσσερα.
Τα μάτια της Ιουλίας γέμισαν δάκρυα. Κόμποι ιδρώτα γυάλιζαν πάνω στη μύτη της. Κακόμοιρο κορίτσι!
- Μα εγώ μια φορά μονάχα δανείστηκα χρήματα. Μονάχα τρία ρούβλια, από την κυρία, μουρμούρισε η Ιουλία και η φωνή της έτρεμε...
Αυτά είναι όλα όλα που δανείστηκα.
- Μπα; Και γω δεν τα είχα σημειώσει αυτά. Λοιπόν, δεκατέσσερα έξω τρία, μας μένουν έντεκα. Πάρε τα χρήματά σου, αγαπητή μου!
Τρία... τρία, τρία... ένα και ένα... Πάρ' τα...
Και της έδωσα έντεκα ρούβλια. Τα πήρε με τρεμουλιαστά δάχτυλα και τα έβαλε στην τσέπη της.
- Ευχαριστώ, ψιθύρισε.
Πετάχτηκα ορθός και άρχισα να βηματίζω πέρα δώθε στο γραφείο. Με έπιασαν τα δαιμόνια μου.
- Και γιατί με ευχαριστείς;
- Για τα χρήματα.
- Μα, διάολε, εγώ σε έκλεψα, σε λήστεψα! Και μου λες κι ευχαριστώ;
- Οι άλλοι δε μου 'διναν τίποτα!...
- Δε σου 'διναν τίποτα. Φυσικά! Σου έκανα μια φάρσα για να σου γίνει σκληρό μάθημα. Πάρε τα ογδόντα σου ρούβλια! Τα είχα έτοιμα στο φάκελο! Μα γιατί δε φωνάζεις για το δίκιο σου; Γιατί στέκεσαι έτσι σαν χαζή; Μπορείς να ζήσεις σ' αυτό τον κόσμο αν δεν πατήσεις λίγο πόδι, αν δε δείξεις τα δόντια σου; Γιατί είσαι άβουλη;
Μουρμούρισε μερικά ευχαριστώ και βγήκε.........ΠΑΝΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ Ο ΤΣΕΧΩΦ!!!

Εκπληκτικό κείμενο από τον Γάλλο λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν Ζαν

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…»

1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.

2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

1. Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.
2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
3. Από την φυσική σας, χημεία
4. Από την αστρονομική σας
5. Από την πολιτική σας
6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται».

Σωστά, δεν γίνεται γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μία πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…!!!!!!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ..

.....
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΙΔΑΝΕ, ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΝ ΒΑΦΤΙΣΑΝΕ
Ο Τριπολιτσιώτης Αγγελάκης Νικηταράς, παράγγειλε κάποτε του Κολοκοτρώνη -που ήταν στενός του φίλος- να κατέβει στο χωριό, για να βαφτίσει το μωρό του. Ο Νικηταράς τού παράγγειλε ότι το παιδί επρόκειτο να το βγάλουν Γιάννη, αλλά για να τον τιμήσουν, αποφάσισαν να του δώσουν τ' όνομά του, δηλαδή Θεόδωρο.
Ο θρυλικός Γέρος του Μοριά απάντησε τότε, πως ευχαρίστως θα πήγαινε μόλις θα «έκλεβε λίγον καιρό», γιατί τις μέρες εκείνες έδινε μάχες. Έτσι θα πέρασε ένας ολόκληρος μήνας σχεδόν κι ο Κολοκοτρώνης δεν κατόρθωσε να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που είχε δώσει.
Δεύτερη, λοιπόν, παραγγελία του Νικηταρά. Ώσπου ο Γέρος πήρε την απόφαση και με δύο παλικάρια του κατέβηκε στο χωριό. Αλλά μόλις μπήκε στο σπίτι του φίλου του, δεν είδε κανένα μωρό, ούτε καμμιά προετοιμασία για βάφτιση.
Τι είχε συμβεί: Η γυναίκα του Νικηταρά ήταν στις μέρες της να γεννήσει. Επειδή όμως, ο τελευταίος ήξερε πως ο Γέρος ήταν απασχολημένος στα στρατηγικά του καθήκοντα και πως θ' αργούσε οπωσδήποτε να τους επισκεφτεί -οπότε θα είχε γεννηθεί πια το παιδi- τού παράγγελνε και τού ξαναπαράγγελνε προκαταβολικά για τη βάφτιση.
Όταν ο Κολοκοτρώνης άκουσε την.απολογία του Νικηταρά, ξέσπασε σε δυνατά γέλια και φώναξε:
- Ωχού! Μωρέ, ακόμα δεν τον είδανε και Γιάννη τον βαφτίσανε!...... 2.ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΙΝΕΙ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΕΡΝΑΕΙ
Ανάμεσα στα παλικάρια του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ξεχώριζε ένας Τριπολιτσιώτης, ο Γιάννης Θυμιούλας, που είχε καταπληκτικές διαστάσεις: Ήταν δυο μέτρα ψηλός, παχύς και πολύ δυνατός (λέγεται ότι με το ένα του χέρι μπορούσε να σηκώσει και άλογο).
Ο Θυμιούλας έτρωγε στην καθισιά του ολόκληρο αρνί, αλλά και πάλι σηκωνόταν πεινασμένος. Έπινε όμως και πολύ. Παρόλα αυτά ήταν εξαιρετικά ευκίνητος, δε λογάριαζε τον κίνδυνο κι όταν έβγαινε στο πεδίο της μάχης, ο εχθρός μόνο που τον έβλεπε, τρόμαζε στη θέα του. Πολλοί καπεταναίοι, μάλιστα, όταν ήθελαν να κάνουν καμιά τολμηρή επιχείρηση, ζητούσαν από τον Κολοκοτρώνη να τους τον.δανείσει!
Κάποτε ωστόσο, ο Θυμιούλας, μαζί με άλλους πέντε συντρόφους του, πολιορκήθηκαν στη σπηλιά ενός βουνού. Και η πολιορκία κράτησε κάπου τρεις μέρες. Στο διάστημα αυτό, είχαν τελειώσει τα λιγοστά τρόφιμα που είχαν μαζί τους οι αρματολοί και ο Θυμιούλας άρχισε να υποφέρει αφάνταστα. Στο τέλος, βλέποντας ότι θα πέθαινε από την πείνα, αποφάσισε να κάνει μια ηρωική εξόρμηση, που ισοδυναμούσε με αυτοκτονία. Άρπαξε το χαντζάρι του, βγήκε από τη σπηλιά και με απίστευτη ταχύτητα, άρχισε να τρέχει ανάμεσα στους πολιορκητές, χτυπώντας δεξιά και αριστερά. Ο εχθρός σάστισε, προκλήθηκε πανικός και τελικά τρόμαξε και το 'βαλε στα πόδια. Έτσι, γλίτωσαν όλοι τους.
Ο Θυμιούλας κατέβηκε τότε σ' ένα ελληνικό χωριό, έσφαξε τρία αρνιά και τα σούβλισε. Ύστερα παράγγειλε και του έφεραν ένα «εικοσάρικο» βαρελάκι κρασί κι έπεσε με τα μούτρα στο φαγοπότι. Φυσικά, όποιος χριστιανός περνούσε από κει, τον φώναζε, για να τον κεράσει. Πάνω στην ώρα, έφτασε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ρώτησε να μάθει, τι συμβαίνει.
- Γιάννης κερνά και Γιάννης πίνει! απάντησε ο προεστός του χωριού.
Όπως λένε, αυτή η φράση, αν και παλιότερη, έμεινε από αυτό το περιστατικό......

Γεώργιος Σουρής-Καταργούμεν

Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει,
επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ' αυτάς,
επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει
καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς.

Διατάσσομεν αμέσως εις Αθήνας να' λθουν όλοι,
και αφήνομεν μονάχα τον εν Κωνσταντινοπόλει.

Επειδή ο κόσμος όλος από φόρους εφορτώθη,
επειδή δεν τους σηκώνει και η ράχη των Ελλήνων,
επειδή και ο Τρικούπης κι η πατρίς εχαντακώθη
με τους φόρους των ελαίων, των τσιγάρων και των οίνων,
κι επειδή εφυγαδεύθη εκ της τσέπης μας το χρήμα,
καταργούμεν τους εμμέσους και αμέσους παραχρήμα.

Επειδή στας θέσεις όλας απαιτούνται και προσόντα,
καταργούμεν και τας θέσεις τας μικράς και ανωτέρας,
και προστάζομεν καθέναν βουλευτήν αποτυχόντα,
να εργάζεται δι' όλης της νυκτός και της ημέρας,
δίχως καν λεπτό να παίρνει ... καταργούμε δε προσέτι
και το δίκαιον ακόμη και το ... άδικον ρουσφέτι.
Καταργούμεν Εφορίας, καταργούμεν Τελωνεία
καταργούμεν και Νομάρχας, καταργούμεν κι αστυνόμους,
καταργούμεν προς τοις άλλοις κάθε μια συγκοινωνία,
καταργούμεν τους στενούς μας και πλατείς σιδηροδρόμους,
καταργούμεν βουλεβάρτα, καταργούμεν και πλατείας
καταργούμεν και τας τόσας περιττάς δενδροφυτείας.

Καταργούμεν και τους Δήμους, καταργούμεν κι Επαρχεία,
καταργούμεν τα μεγάλα και μικρά ουροδοχεία,
και δημόσια προς τούτοις καταστήματα του Κράτους,
καταργούμεν και καμπόσους, δημοσίους αποπάτους.
Καταργούμεν τους συμβούλους, καταργούμεν τους Πρυτάνεις,
καταργούμεν κάθε είδος και διάταγμα δαπάνης.

Καταργούμεν τας μεγάλας και μικράς διοργανώσεις,
καταργούμεν τους στρατούς μας, καταργούμεν και τους στόλους,
καταργούμεν τας εκτάκτους των παρασκευών πιστώσεις,
και τους Γάλλους τους στρατάρχας και τους ιδικούς μας όλους.
Καταργούμεν ατμοβάρεις, καταργούμεν ναυαρχίδας,
καταργούμεν τας Παράλους και τας ατμοτελωνίδας.

Καταργούμεν τας δυνάμεις της ξηράς και της θαλάσσης,
καταργούμεν τας εντόκους και ατόκους πληρωμάς,
καταργούμεν τα ταμεία της Ελλάδος μας συμπάσης,
καταργούμεν δε και όλας τας εδώ οικοδομάς,
κι επιτρέπομεν μονάχα εις το Κράτος ένα σπίτι,
το λαμπρόν φρενοκομείον του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.

Γεώργιος Σουρής

(Σιγά να μην ιδρώσει το αυτί των καρεκλοκένταυρων..
αλίμονο σε υπαλλήλους δημόσιους ή μη, εργάτες και μεροκαματιέρηδες,
αν κι εφόσον έχουν ακόμη δουλειά.. σε λίγο θα καταργήσουν και τη ζωή)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ είναι γεμάτα καλαμιές. Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω. Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς, ν’ ακριβολογώ μες στα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας. Άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα. Άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι. Άλλο τα σπλάχνα κι άλλο τα σωθικά. Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω, που – αλίμονο – τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος, έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.
Θέλουμε – δε θέλουμε, αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας αέναης ανταλλαγής ανάμεσα σ’ αυτό που μας συντηρεί και σ’ αυτό που του δίνουμε για να μας συντηρεί: το μαύρο, που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό, το θνησιμαίο, αείζωο.

Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ”

Τ’ ΑΝΩΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΜΟΥ τα έκανα στο Σχολείο της θάλασσας. Ιδού και μερικές πράξεις για παράδειγμα:

(1) Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις.

(2) Το γινόμενο των μυριστικών χόρτων επί την αθωότητα δίνει πάντοτε το σχήμα κάποιου Ιησού Χριστού.

(3) Η ευτυχία είναι η ορθή σχέση ανάμεσα στις πράξεις (σχήματα) και στα αισθήματα (χρώματα). Η ζωή μας κόβεται, και οφείλει να κόβεται, στα μέτρα που έκοψε τα χρωματιστά χαρτιά του ο Matisse.

(4) Όπου υπάρχουν συκιές υπάρχει Ελλάδα. Όπου προεξέχει το βουνό απ’ τη λέξη του υπάρχει ποιητής. Η ηδονή δεν είναι αφαιρετέα.

(5) Ένα δειλινό στο Αιγαίο περιλαμβάνει τη χαρά και τη λύπη σε τόσο ίσες δόσεις που δεν μένει στο τέλος παρά η αλήθεια.

(6) Κάθε πρόοδος στο ηθικό επίπεδο δεν μπορεί παρά να είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την ικανότητα που έχουν η δύναμη κι ο αριθμός να καθορίζουν τα πεπρωμένα μας.

(7) Ένας “Αναχωρητής” για τους μισούς είναι, αναγκαστικά, για τους άλλους μισούς, ένας “Ερχόμενος”.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ “Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ”

~Στο κατάστημα του Θεού~

~Στο κατάστημα του Θεού~

Μια γυναίκα μπήκε σ’ ένα κατάστημα και με έκπληξη είδε πως πίσω από τον πάγκο στέκεται ο ίδιος ο Θεός. – Κύριε! Είσαι Εσύ; φώναξε η γυναίκα με χαρά. – Ναι, είμαι Εγώ, απάντησε ο Θεός. – Και τι μπορώ ν’ αγοράσω στο δικό Σου κατάστημα; ρώτησε η γυναίκα. – Στο δικό μου κατάστημα μπορείς ν’ αγοράσεις ότι θέλεις, ήταν η απάντηση. – Τότε, Σε παρακαλώ, φέρε μου υγεία, ευτυχία, αγάπη, επιτυχία και πολλά λεφτά. Ο Θεός χαμογέλασε με ευμένεια και πήγε στην αποθήκη για την παραγγελία. Σε λίγο επέστρεψε με ένα μικρό κουτάκι. – Εδώ είναι όλα; φώναξε η έκπληκτη και απογοητευμένη γυναίκα. – Ναι, απάντησε ο Θεός, δεν ήξερες, ότι στο δικό Μου κατάστημα πουλιούνται μόνο σπόροι; ~Έντονη ντε Μέλο~

Ο παπα-Φώτης...(Απόσπασμα απο το Χριστός ξανασταυρώνεται του Ν Καζαντζάκη

Ο παπα-Φώτης αναστέναξε...πικρή, σαρκαστικιά ακούστηκε τώρα η φωνή του: _Κινήσαμε εφτά κατσικοκλέφτες για αυτοκρατορία...Ανάθεμα το Κράτος, παιδιά μου, ανάθεμάτο...αυτό θα φάει το Έθνος, είπε και σώπασε πάλι. Μα γρήγορα κούνησε το χέρι, σα να πετούσε πίσω του την εθνικιά τούτη ντροπή, κι εξακολούθησε : _Ας έρθουμε στις δικές μου κουτουράδες..η Ελλάδα είναι αθάνατη, μπορεί να κάνει και κουτουράδες, έχει τον καιρό μπροστάτης να τις μπαλώσει, μα εγώ, το εφήμερο σκουλικάκι; Να μη σας τα πολυλογώ, μια μέρα που τριγυρνούσα στον Πειραιά, με τρύπια τσαρούχια, με αδειανή κοιλιά, ελεεινός και ζαρωμένος, σα φούσκα που ξεφούσκωσε, και ζητώντας κανένα καίκι να γυρίσω στην Αρτάκη, να σου και βλέπω να ξεμπαρκάρουν από ένα καίκι οβραίικες φαμίλιες που έρχονταν διωγμένες απ΄το Βόλο. Εγώ, παπαδόσογο όπως ήμουν, δεν μπορούσα ποτέ να δω Οβραίο χωρίς να θυμηθώ πως αυτοί σταύρωσαν το Χριστό, και το αίμα ανέβαινε στο κεφάλι μου.Κι όμως στάθηκα τη μέρα εκείνη στο μόλο κι έκανα χάζι τους Οβραίους...μύτες μεγάλες, καμπουρωτές, αριά και κόκκινα γενάκια, μάτια φουσκωμένα και ξινά, μακριές πρασινισμένες ρεντικότες, φώναζαν όλοι μαζί,σπρώχναν, σπρωχντουνταν, πάλευαν ποιος θα πρωτοβγεί. Όπου άξαφνα, φωνή σπαραχτικιά, μια Οβραιοπούλα γλίστρηξε,έπεσε στην θάλασσα και βούλιαξε στον πάτο...κανένας δεν χύθηκε να την γλιτώσει ... Δε βάσταξα..άνθρωπος είναι, συλλογίστηκα, κι αν κι Οβραία, ψυχή έχει...βούτηξα όπως ήμουν, την άρπαξα από τα μαλλιά και την τράβηξα στο μόλο. Έπεσαν απάνω της οι γυναίκες , την έτριβαν να συνηφέρει, κι εγώ στέκουμουν στον ήλιο να στεγνώσω και την κοίταζα..κοκκινοτρίχα, καμπουρομύτα,βλογιοκομμένη...μα όταν άνοιξε τα μεγάλα γαλαζοπράσινα μάτια και με κοίταξε, και της είπαν πως σε μένα χρωστάει την ζωή της......τρόμαξα...σα να έπεφτα εγώ σε μια γαλαζοπράσινη θάλασσα και πνίγουμουν..... έκαμα μια καλή πράξη, έτσι μου φάνηκε, έσωσα έναν άνθρωπο, και από την στιγμή εκείνη πήρα ίσια γραμμή κατά την Κόλαση......................................................... __Ως τότε δεν είχα μαγαρίσει με γυναίκα..είστε νεώτεροι μου, ντρέπουμε να στορώ μπροστά σας την αμαρτία της σάρκας..τούτο μονάχα..αμάρτησα με την κοπέλα αυτή, και από την στιγμή εκείνη ο κόσμος άλλαξε γέψη, το νερό, το κρασί,το ψωμί,η μέρα,η νύχτα, πήραν καινούρια ουσία, ο Θεός αφανίστηκε και μαζί του αφανίστηκαν κι ο πατέρας μου, η μάνα μου,η αρετή και η ελπίδα......................................................................... _ Και μια μέρα, σας το χω πει , είχαμε πάει σ ένα χωριουδάκι, όπου είχαμε φίλους, να γιορτάσουμε την Ανάσταση..μαζί μου και η Οβραία. Τρώγαμε και πίναμε μέσα στα περιβόλια, πήρα το μαχαίρι να λιανίσω το αρνί και φώναξα χωρατεύοντας......""Να είχα τώρα έναν παπά , θα τον έσφαζα""__Να ένας πίσω σου!! μου φώναξαν από την διπλανή παρέα...Στράφηκα, είδα ένα, παπά, χύθηκα απάνω του και τον έσφαξα...γιατί;; γιατί ήταν μαζί μου η Οβραία και ντράπηκα να φανώ μπροστά της μπόσικος.........

"— Ἔ, παππού, τοῦ κάνω, μαθαίνω πὼς εἶσαι ἑκατὸ χρονῶν· δὲ μοῦ λές, πῶς σοῦ φάνηκε τὰ ἑκατὸ ἐτοῦτα χρόνια ἡ ζωή; Σήκωσε τὰ κοκκινισμένα ἀτσίνουρα μάτια: — Σὰν ἕνα ποτήρι κρύο νερό, παιδί μου.......... — Καὶ διψᾶς ἀκόμα, παππού; Σήκωσε ἀψηλὰ τὸ χέρι, σὰν νὰ καταριόταν: — Ἀνάθεμά τον ποὺ ξεδίψασε! εἶπε." (Νίκου Καζαντζάκη, ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ)

Ο παπα-Φώτης...(Απόσπασμα απο το Χριστός ξανασταυρώνεται του Ν Καζαντζάκη

Και η φωνή του παπα-Φώτη ακούστηκε σιγανή,σοβαρή, όλο τρυφερότητα: Παιδιά μου, σα νυχτολούλουδο μου φαίνεται κάποτε η ψυχή του ανθρώπου...όλη μέρα είναι κλεισμένη,κι όταν πέσει η νύχτα, ξεθαρρεύεται κι ανοίγει.Γι αυτό κι απόψε, έτσι που σας νιώθω κοντά μου, μέσα στο σκοτάδι, νογώ την ψυχή μου ν ανοίγει...μια φορά στο βουνό του Μανολιού , σας είχα υποσχεθεί, το θυμάστε, πως κάποτε θα σας εξομολογηθώ κι εγώ την ζωή μου, γιατί ντρέπουμε να σκύβετε να μου φιλάτε το χέρι και να μη ξέρετε ποιος είμαι και τι χέρι φιλάτε... _Κι εμάς οι ψυχές μας απόψε είναι ανοιγμένες γέροντα μου, είπε ο Μανολιός συγκινημένος..ακούμε..... _ Είναι ένα χωριό στην Προποντίδα, αντίκρα στη Βασιλεύουσα, άρχισε ο παπα-Φώτης με συρτή, υπομονετικιά φωνή, σα να δηγόταν παραμύθι, είναι ένα χωριό μικρό,χαριτωμένο, γεμάτο κήπους, στην άκρα της θάλασσας, και το λένε Αρτάκη. Εκεί γεννήθηκα. Παπάς ήταν ο πατέρας μου, αυστηρός, λιγομίλητος,άγριος..σαν τους ασκητές που βλέπουμε σε παλιές εκκλησίες, ζωγραφισμένους στους τοίχους.Παπάς ήταν ο πατέρας μου, παπάς κι ο παππούς μου, παπά ήθελαν να με κάνουν και μένα.Μα εγώ μέσα μου δεν ήθελα..εγώ λατάριζα ταξίδια και εμπόρια, να γεμίσω τα σεντούκια μου με χρυσάφι, ν αγοράσω τουφέκια, ν αρματώσω ανθρώπους και να λευτερώσω την Αρτάκη από τον Τούρκο. Είχα, βλέπετε, γεννηθεί αντάρτης, και το μυαλό μου ήταν γεμάτο αγέρα.Όμως φοβόμουν τον πατέρα μου, άλλον άνθρωπο στην ζωή μου δεν φοβήθηκα..τον φοβόμουν και πήγαινα ταχτικά στο σχολειό κι ήμουν ο καλύτερος μαθητής, όχι από αγάπη αλλά από φόβο..κι όταν έβγαλα το το σχολειό της Αρτάκης,η συγχωρεμένη η μάνα μου-άγια γυναίκα- ετοίμασε το μπαούλο μου..έβαλε μέσα τ ασπρόρουχά μου, ένα κόνισμα της Βάφτισης του Χριστού, παξιμάδι,φουντούκια, σταφίδες και ξερά σύκα πασπαλισμένα με σουσάμι, και μ έστειλαν στην Πόλη, στη Θεολογική σχολή. Μα που υπομονή, που αγάπη στο Θεό, να στρωθώ στη θεολογία!! Εγώ ήμουν αντάρτης, πήγαινα απάνω κάτω στην Πόλη, σα δαιμονισμένος, τα μάτια μου σάστιζαν από την ομορφιά της..κι ένα μονάχα είχα στον νου μου:πως θα ελευθερωθούν τα άγια αυτά χώματα και τα άγια αυτά νερά από τον Τούρκο.....Όπου μια μέρα, να,ξεσπάει ο καταραμένος πόλεμος του 97. Κόρωσε το μυαλό μου..να η στιγμή, φώναξα, να διώξουμε τον Τούρκο ως την Κόκκινη μηλιά! Κατάφερα , μπήκα κρυφά σ ένα καράβι, άραξα σ ένα Ελληνικό ακρογιάλι, ντύθηκα αντάρτης, πήρα τουφέκι, ζώστηκα φεσεκλίκια, έβαλα τσαρούχια και πήγα να πολεμήσω την Τουρκιά............... Ο παπα-Φώτης...(Απόσπασμα απο το Χριστός ξανασταυρώνεται του Ν Καζαντζάκη

Τα τέσσερα κεριά..//..The four candles

Τα τέσσερα κεριά, έλιωναν, αργά αργά... Το πρώτο κερί είπε: ΕΙΜΑΙ Η ''ΕΙΡΗΝΗ'' Μα οι άνθρωποι δεν καταφέρνουν να με διατηρήσουν: πιστεύω δεν μου μένει άλλο από το να συνεχίσω να σβήνω! Κι έτσι αφέθηκε σιγά σιγά να σβήσει ολοκληρωτικά! Το δεύτερο κερί είπε: Είμαι η ''ΠΙΣΤΗ'' Δυστυχώς δεν χρειάζομαι πουθενά. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να ξέρουν για μένα, και δεν έχει νόημα να παραμένω αναμμένο. Κι έτσι ένα ελαφρύ αεράκι φύσηξε και το έσβησε! Με λύπη το τρίτο κερί είπε: Είμαι η ''ΑΓΑΠΗ'' Δεν έχω τη δύναμη να παραμένω αναμμένο. Οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό είμαι. Χωρίς να περιμένει άλλο, το κερί αφέθηκε να σβήσει! Ξαφνικά... Ένα αγοράκι μπήκε στο δωμάτιο και είδε τα τρία κεριά σβηστά. Φοβισμένο είπε: Μα τι κάνετε! πρέπει να παραμείνετε αναμμένα, φοβάμαι το σκοτάδι και ξέσπασε σε δάκρυα! Τότε το τέταρτο κερί είπε: Μη φοβάσαι όσο θα είμαι εγώ αναμμένο θα μπορούμε πάντα να ξανανάψουμε τα άλλα τρία κεριά! Είμαι Η ''ΕΛΠΙΔΑ'' Το παιδί πήρε το κερί της ελπίδας, και άναψε πάλι όλα τα άλλα! The four candles, melted, slowly ... The first candle said:'' I AM THE PEACE'' But people fail to maintain with: I do not believe I have left other than to continue to burn! And so he was slowly extinguished entirely! The second candle said:'' I am the Faith'' Unfortunately I do not need anything. People do not want to know about me, and makes no sense to remain lit. So a light breeze blew and died! Sorry the third candle said:'' I am LOVE'' I have the strength to remain lit. People do not realize how important I am. Without waiting for another, the wax was allowed to go out! Suddenly ... A boy entered the room and saw the three unlit candles. Afraid he said: But what you do! must stay on, I fear the darkness and burst into tears! Then the fourth candle said: Do not be afraid as I am I can always be turned on again the other three candles! I'' HOPE'' The child took the candle of hope and lit up again everything else!

I LOVE YOU FROM HERE .. AS THE SKY!!!!!!Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΟΝ… ΟΥΡΑΝΟ!

I LOVE YOU FROM HERE .. AS THE SKY! Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΟΝ..ΟΥΡΑΝΟ! - Do you love me? I asked the three-year, and ... something more months, my son. - Yes! He replied at once. - How much? Him I asked again. -Toooooso ... I said, opening Both hands of the more able! Dad-You love me? It was his turn to ask me! Too-my love, I told him! -How? He asked again. -From here to heaven, I said with emphasis, looking up! It's off-the sky daddy, she asked naively! Yes, my boy, I answered -Me My hands are not the most open, But he told me and the blow of Heilakis to show me the frustration of that love is not enough ... my own! -When I grow up, my boy, you understand that love is neither large nor small, just love but I told him I was sure that they could understand! -But I'm a big daddy, what I am baby! I told a childhood innocence. A children's naivete that the theme of love will never age. Because the years and never get will not understand the greatness of love. "It's the only good that the more both share the richer you become, as tribes and the more you beg, " I read somewhere. At a difficult time living need to deprive many of all goods, that we enjoyed in the past let us be profligate ... in love! And let's not wait for response Let's not compare, Let's not put limits. The two children's hands, contain the entire universe and not just a poster! ----------------------- ----------------------- Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΟΝ… ΟΥΡΑΝΟ! – Μ’ αγαπάς; Ρώτησα τον τρίχρονο, και… κάτι μήνες περισσότερο, γιό μου. - Ναι! Μου απάντησε μεμιάς. - Πόσο; Τον ξαναρώτησα. -Τόοοοοσο… μου είπε, ανοίγοντας τα δυο χεράκια του όσο περισσότερο μπορούσε! -Εσύ μπαμπά μ’ αγαπάς; Ήταν η σειρά του να με ρωτήσει! -Πολύ αγάπη μου, του είπα! -Πόσο; Με ρώτησε πάλι. -Από εδώ μέχρι τον ουρανό, του είπα με έμφαση,κοιτάζοντας ψηλά! -Είναι μακριά ο ουρανός μπαμπά, με ρώτησε με αφέλεια! -Ναι αγόρι μου, απάντησα -Εμένα τα χεράκια μου δεν ανοίγουν περισσότερο, όμως μου είπε και φούσκωσε τα χειλάκια του για να μου δείξει την απογοήτευση του που η αγάπη του δεν… φτάνει τη δικιά μου! -Όταν θα μεγαλώσεις αγόρι μου, θα καταλάβεις ότι η αγάπη δεν είναι ούτε μεγάλη, ούτε μικρή, είναι απλά αγάπη, του είπα αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει! -Μα είμαι μεγάλος μπαμπά, τι μωρό είμαι! Μου ΄πε με παιδική αφέλεια. Μια παιδική αφέλεια που στο θέμα της αγάπης δεν πρόκειται ποτέ να ενηλικιωθεί. Γιατί όσο χρονών και να φτάσουμε ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσουμε το μεγαλείο της αγάπης. «Είναι το μοναδικό αγαθό που όσο περισσότερο το μοιράζεσαι τόσο πιο πλούσιος γίνεσαι, και όσο το φυλάς τόσο περισσότερο θα ζητιανεύεις», είχα διαβάσει κάπου. Σε μια δύσκολη εποχή που ζούμε που χρειάζεται να στερηθούμε πολλά από όλα τα αγαθά, που απολαύσαμε στο παρελθόν, ας φανούμε… σπάταλοι στην αγάπη! Και ας μην περιμένουμε ανταπόκριση, ας μην τη συγκρίνουμε, ας μην της βάζουμε όρια. Τα δύο παιδικά χεράκια, περιέχουν ολόκληρο το Σύμπαν και όχι απλά έναν ουρανό!!!

…Ανάμεσα στην Ανατολή και Δύση, στο πιο ιερό γεωγραφικό σταυροδρόμι του κόσμου η Ελλάδα… Δυο τεράστια ανθρώπινα συγκροτήματα. Στο ένα οι άνθρωποι ζούσαν σκλάβοι, χωρίς καμιά ιδέα γι' ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Στο άλλο οι άγριοι ζούσαν αναρχούμενοι κι ανοργάνωτοι. Δεν είχαν ιδέα για την κοινωνική αλληλεγγύη και την υποταγή του ατομικού ενστίκτου σε κοινωνικό ρυθμό. Δεν είχε ακόμα ο άνθρωπος βρει το δίκαιο μέτρο, τη δύσκολη και περίπλοκη ισορρόπηση ανάμεσα σκλαβιάς και αναρχίας. Ο άνθρωπος ζούσε ακόμα ως άγριο θηρίο πότε αλυσοδεμένο, ποτέ αχαλίνωτο. Την κρίσιμη αυτή στιγμή παρουσιάστηκε ο "Homo Hellenicus". Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία ο άνθρωπος είδε καθαρά ποιο δρόμο πρέπει ν' ακολουθήσει η ανθρωπότητα. Μήτε δεξιά, στο βάραθρο της σκλαβιάς, μήτε αριστερά, στο βάραθρο της αναρχίας. Ο Έλληνας χάραξε ένα στενό μονοπάτι ανάμεσα στα δύο βάραθρα. Το μονοπάτι της ελευθερίας. Για πρώτη φορά στον πλανήτη τούτο ο άνθρωπος απόκτησε καθαρή συνείδηση για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του. Δε μέθυσε από τα δικαιώματα, δεν εξουθενώθηκε από τις υποχρεώσεις. Βρήκε την τέλεια σύνθεση. Πήρε από τον αναρχούμενο ατομισμό όλα τα γόνιμα στοιχεία, δέχτηκε από την πειθαρχημένη υποταγή, όλα τα γόνιμα στοιχεία και δημιούργησε αυτό το καταπληκτικό θαύμα που ονομάζεται ελευθερία. Ν. Καζαντζάκης

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ (Έλευτερία ή Θάνατος)

Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ (Έλευτερία ή Θάνατος)

"Όταν άρχισα, τώρα στα γεράματα, να γράφω τον Καπετάν Μιχάλη, o κρυφός σκοπός μου ήταν τούτος : να σώ­σω, ντύνοντάς το βιβλίο με λέξεις, το δράμα του κόσμου όπως το πρωταντίκρισαν και τό δημιούργησαν τα παιδικά μου μάτια. Κι όταν λέω το δράμα του κόσμου, θέλω νά ειπώ το δράμα της Κρήτης. Aμ’ ξέρω τι γίνουνταν,τήν εποχή εκείνη, στ’ άλλα παιδιά της λευτε­ρωμένης ‘Ελλάδας μα τά παιδιά της Κρήτης Ανάπνεαν έναν άέρα τραγικό στά ήρωικά και μαρτυρικά χρόνια του Καπετάν Μιχάλη, ήταν οι Τούρκοι που πατούσαν ακόμα τα χώματά μας και συνάμα άρ­χιζαν ν’ άκούγουνται, vα ζυγώνουν τά αίματωμένα φτερά της ‘λευτεριάς. Στην κρίσιμη αυτή μεταβατική στιγμή, τή γεμάτη πυ­ρετό κι ελπίδες, τά παιδιά της Κρήτης γίνουνταν γρήγορα άντρες, οι άνύπνωτες έγνοιες των μεγάλων γύρα τους γιά τήν πατρίδα, γιά τή λευτεριά, γιά τό θεό πού προστατεύει τους Χριστιανούς, γιά τό θεό πού σηκώνει τό σπαθί του νά διώξει τους Τούρκους, κα­τασκέπαζαν τις συνηθισμένες χαρές και στενοχώριες του παιδιού." Από terra papers.. http://www.terrapapers.com/?p=3844

Αλ.Παπαδιαμάντης ...."Οι έμποροι των Εθνών" --Ανάλυση της λέξης "ΑΡΓΊΑ"

Η αργία εγέννησε την πενίαν.
Η πενία έτεκεν την πείναν.
Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν.
Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν.
Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν.
Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.
Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου......

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΡΗΣ : ΟΙ ΦΟΡΟΙ (1883)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΟΥΡΗΣ : ΟΙ ΦΟΡΟΙ (1883)

«Βάλετε φόρους, βάλετε εις την πτωχήν μας ράχη,

ποτίστε με το αίμα μας την άρρωστη πατρίδα

σεις το κρασί και τον καπνό που πίνετε μονάχοι

κι εμείς να σας κοιτάζομε με μάτι σαν γαρίδα

Βαριά φορολογήσετε και το νερό που τρέχει

βάλετε φόρους, βάλετε, η πλάτη μας αντέχει.

Ο,τι καλό κι αν έχουμε επάνω σας ας μείνει

στα πρόσωπά μας ας χυθεί του μαρασμού το χρώμα

μ’ εμάς το ισοζύγιο του έθνους μας ας γίνει

φορολογήστε και αυτή τη σάρκα μας ακόμα

του σώματός μας κόβετε καμιά παχιά λωρίδα

και τρώγετέ την λαίμαργα μαζί με την πατρίδα.

Ο,τι κι αν τρώγουν οι πτωχοί το έθνος ας τα τρώγει

ό,τι κι αν πίνουν οι πτωχοί το έθνος ας τα πίνει

χορταίνετε σαν Λούκουλοι μ’ εμάς το σκυλολόγι

κι εμείς θα σας γνωρίζουμε γι’ αυτό ευγνωμοσύνη.

Τέτοιοι χωριάτες που ‘μαστε αντέχουμε εις όλα

και ούτε τόσον εύκολα τινάζουμε τα κώλα.

Πρέπει να είναι οι πολλοί πτωχοί και πεινασμένοι

και οι ολίγοι πάντοτε να βρίσκονται χορτάτοι

Πρέπει να στέκουν οι πολλοί στα σπίτια των κλεισμένοι

και οι ολίγοι να πηδούν επάνω στο παλάτι

Πρέπει ο κόσμος ο πολύς να δέχεται τα βάρη

κι ο λιγοστός επάνω του κανένα να μην πάρει.

Μ’ αυτόν τον νόμον έζησε ο κόσμος και θα ζήσει

τη δύναμή του προσκυνά η κάθε κοινωνία

Δεν ημπορεί καθένας μας βεβαίως να πλουτίσει

γιατί του κόσμου έπειτα χαλά η αρμονία

Φτώχεια και πλούτος – ζήτημα του καθενός αιώνος:

Ιδού το τέλος κι η αρχή του φοβερού αγώνος

Λοιπόν κανένας πρόστυχος κεφάλι μη σηκώσει

για τόσα νομοσχέδια μη βγάλει τσιμουδιά

Εις της πατρίδας τον βωμόν το αίμα του ας δώσει

χωρίς ν’ αφήσει στεναγμόν η μαύρη του καρδιά

Κι αν τώρα πάλι έπεσεν επάνω του ο κλήρος

Πρέπει και πάλι να φανεί γενναίος – μάρτυς – ήρως».

Ἀρχηγοί
Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!
ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;
ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,
καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;
Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...
᾿ς ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενῆντα ξεφυτρόνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλλόνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿ς τὴ μέση καὶ γυναῖκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.

Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη ᾿ς τὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι ᾿ς τῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης

Nikos Ellis-The Message (Το Μήνυμα)

Ένα μήνυμα αγάπης,φιλίας και αλληλοεκτίμησης για την φύση και την ζωή στον πλανήτη μας!!!
Ευχαριστώ πολύ τον καλό μου φίλο Νίκο Έλλης που μου εμπιστεύτηκε την υπέροχη μουσική του!!!

Νίκος Καζαντζάκης - Ο Τελευταίος Πειρασμός

''Σκύβω απάνω στο μερμήγκι, θωρώ μέσα στο γυαλιστερό μαύρο μάτι του το πρόσωπο του Θεού''.
Νίκος Καζαντζάκης - Ο Τελευταίος Πειρασμός

Η δυαδική υπόσταση του Χριστού στάθηκε για μένα πάντα βαθύ, ανεξερεύνητο μυστήριο· η λαχτάρα, η τόσο ανθρώπινη, η τόσο υπεράνθρωπη, να φτάσει ο άνθρωπος ως το Θεό – ή πιο σωστά: να επιστρέψει ο άνθρωπος στο Θεό και να ταυτισθεί μαζί του· η νοσταλγία αυτή, η τόσο μυστική και συνάμα τόσο πραγματική, άνοιγε μέσα μου πληγές και πηγές μεγάλες.
Από τη νεότητά μου η πρωταρχική αγωνία μου, από όπου πήγαζαν όλες μου οι χαρές κι όλες μου οι πίκρες, ήταν τούτη: η ακατάπαυτη, ανήλεη πάλη ανάμεσα στο πνέμα και στη σάρκα.
Μέσα μου παμπάλαιες ανθρώπινες και προανθρώπινες σκοτεινές δυνάμεις του Πονηρού· μέσα μου παμπάλαιες ανθρώπινες και προανθρώπινες φωτερές δυνάμεις τού Θεού· κι η ψυχή μου ήταν η παλαίστρα όπου οι δύο τούτοι στρατοί χτυπιούνταν κι έσμιγαν.
Αγωνία μεγάλη· αγαπούσα το σώμα μου, και δεν ήθελα να χαθεί· αγαπούσα την ψυχή μου, και δεν ήθελα να ξεπέσει· μάχουμουν να φιλιώσω τις δύο αυτές αντίδρομες κοσμογονικές δυνάμες, να νιώσουν πως δεν είναι οχτροί, είναι συνεργάτες, και να χαρούν, να χαρώ κι εγώ μαζί τους, την αρμονία.

Κάθε άνθρωπος είναι θεάνθρωπος, σάρκα και πνέμα· να γιατί το μυστήριο του Χριστού δεν είναι μονάχα μυστήριο μιας ορισμένης θρησκείας· είναι πανανθρώπινο· σε κάθε άνθρωπο ξεσπάει η πάλη Θεού και ανθρώπου και συνάμα η λαχτάρα της φίλιωσης. Τις περισσότερες φορές η πάλη αυτή είναι ασύνειδη, βαστάει λίγο, δεν αντέχει μια αδύνατη ψυχή να αντιστέκεται καιρό πολύ στην σάρκα· βαραίνει, γίνεται και αυτή σάρκα, κι ο αγώνας παίρνει τέλος. Μα στους υπεύθυνους ανθρώπους, που έχουν μερόνυχτα καρφωμένα τα μάτια τους στο ανώτατο Χρέος, η πάλη ανάμεσα στη σάρκα και στο πνέμα ξεσπάει χωρίς έλεος και μπορεί να βαστάξει ως το θάνατο.
...
Ποτέ δεν ακολούθησα με τόσο τρόμο την αιματωμένη πορεία του στο Γολγοθά, ποτέ δεν έζησα με τόση ένταση, με τόση κατανόηση αγάπη το Βίο και τα Πάθη τού Χριστού, όσο τις μέρες και τις νύχτες που έγραφα τον Τελευταίο Πειρασμό. Γράφοντας την εξομολόγηση ετούτη της αγωνίας και της μεγάλης ελπίδας του ανθρώπου ήμουν συγκινημένος τόσο που τα μάτια μου βούρκωναν· δεν είχα νιώσει ποτέ με τόση γλύκα, με τόσο πόνο να πέφτει στάλα στάλα το αίμα του Χριστού στην καρδιά μου.
Γιατί ο Χριστός, για ν' ανέβει στην κορυφή της θυσίας, στο Σταυρό, στην κορυφή της εξαϋλωσης, στο Θεό, πέρασε όλα τα στάδια του αγωνιζόμενου ανθρώπου. Όλα, και γι' αυτό κι ο πόνος του΄μας είναι τόσο γνώριμος και τον πονούμε, κι η τελική νίκη του μας φαίνεται τόσο και δικιά μας μελλούμενη νίκη. O,τι είχε βαθιά ανθρώπινο ο Χριστός, μας βοηθάει να τον καταλάβουμε και να τον αγαπήσουμε και να παρακολουθούμε τα Πάθη του σαν να' ταν δικά μας πάθη. Αν δεν είχε μέσα του το ζεστό ανθρώπινο στοιχείο, δε θα μπορούσε ποτέ με τόση σιγουράδα και τρυφερότητα να αγγίξει την καρδιά μας· και δε θα μπορούσε να γίνει πρότυπο στη ζωή μας. Αγωνιζόμαστε κι εμείς, τον βλέπουμε κι αυτόν να αγωνίζεται και παίρνουμε κουράγιο· βλέπουμε, δεν είμαστε ολομόναχοι στον κόσμο, αγωνίζεται κι αυτός μαζί μας.

ΕΛΑ---COME..!!!

Μουσική:John Sokoloff-A boldogsag
Ποίηση:Matina Chatzichristou-ΕΛΑ-
Video:George Tsiplakis

ΈΛΑ...

Πόσο ακόμα,θα ξύνεις της πληγές σου;
πόσο ακόμα,θα νοσταλγείς της ευχές που οι μοίρες σου δώρισαν;
αυτές τις ευχές που πεπρωμένο σου γίνανε.
Έλα...έλα εκεί στο αντάμωμα της μοναξιάς σου,
εκεί θα με συναντήσεις...
εκεί στου μυαλού τη κόγχη,
εκεί που εσύ πόνεσες και εγώ θαμπώθηκα,
εκεί που εσύ δόθηκες και εγώ παρασύρθηκα.
Έλα...έλα εκεί που οι σταγόνες των δακρύων σου κρύφτηκαν στη γη,
εκεί που ο θυμός σου αγκάλιασε τη νύχτα,
και η φωνή σου 'σύχασε για να μη με τρομάξεις,
να μη με τρομάξει η αλήθεια της ύπαρξής σου.
Έλα...έλα να με δανείσεις το μοναδικό πανωφόρι της ψυχής σου,
είναι Φλεβάρης και το ήρεμο αεράκι της Μεσογείου διαφορετικό.
Έλα...έλα εκεί θα με συναντήσεις,
εκεί που η ματιά φτάνει στο τελείωμα της στεριάς με τον ουρανό,
έλα..έλα εκεί θα με συναντήσεις...εκεί που η αγάπη συνάντησε μια άλλη αγάπη,
εκεί που η αγκαλιά συνάντησε μια άλλη αγκαλιά,
εκεί που το όνειρο έγινε για λίγο ανάσα,έγινε ζωή...
Έλα...έλα εκεί θα με συναντήσεις,στο φάρο της Μεσογείου,έλα...

COME

How much longer will scratch of your wounds?
how long will that nostalgia for the good wishes of the degrees you donated?
these wishes that your destiny became.
Come here ... come to your reunion of loneliness,
there will be meetings with ...
there in mind the niche
where you hurt and I dazzled,
where you and I was carried away.
Come on ... come on where drops of tears I hid in the earth, where your anger embraced the night,
and your voice 'for be silent not to scare,
not to scare the truth of your being.
Come ... come and lend a unique coat of your soul,
and February is the calm breeze of the Mediterranean different. Come here ... come to meetings,
where the look comes to finish the land of the sky,
come on .. there will come to meetings ... there he met the love of another love,
where the arms met another lap,
where the dream was for a while breath was life ...
Come on ... there will come to meetings, the lighthouse of the Mediterranean, come ...

ΖΩΗ.....Είναι η ύπαρξη της αγάπης..
ΛΟΓΙΚΗ.....Είναι η αγάπη που υπολογίζει..
ΜΕΛΕΤΗ.....Είναι η αγάπη που αναλύει..
ΕΠΙΣΤΗΜΗ.....Είναι η αγάπη που ερευνά..

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ.....Είναι η αγάπη που σκέπτεται..
ΘΡΗΣΚΕΙΑ.....Είναι η αγάπη που αναζητά το Θεό..
ΑΛΗΘΕΙΑ.....Είναι η παντοτινή αγάπη..
ΙΔΑΝΙΚΟ.....Είναι η αγάπη που ανεβάζει..

ΠΙΣΤΗ.....Είναι η αγάπη που μεταδίδεται..
ΕΛΠΙΔΑ.....Είναι η αγάπη που ονειρεύεται..
ΚΑΛΟΣΥΝΗ.....Είναι η αγάπη που βοηθάει..
ΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ.....Είναι η αγάπη που αγκαλιάζει..
ΘΥΣΙΑ.....Είναι η υπέρτατη αγάπη..

ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ.....Είναι η αγάπη που χάνει τον έλεγχο..
ΠΑΘΟΣ.....Είναι η αγάπη που χάνει την ισορροπία..
ΖΗΛΙΑ.....Είναι η αγάπη που πληγώθηκε..
ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ.....Είναι η αγάπη που τραυματίστηκε..

ΑΓΑΠΗ.....ΕΊΝΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ ΣΕ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΌΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ!!!

Δεν μπορεί κανένας......

Δεν μπορεί κανένας να δώσει κάτι που δεν κατέχει.Για να προσφέρεις αγάπη πρέπει να κατέχεις αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να διδάξει κάτι που ο ίδιος δεν καταλαβαίνει.Για να διδάξεις την αγάπη,πρέπει να κατανοείς την αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να μάθει κάτι που δεν έχει μελετήσει.Για να μελετήσεις την αγάπη πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να αξιολογήσει κάτι που δεν αναγνωρίζει.Για να αναγνωρίσεις την αγάπη πρέπει να είσαι δεκτικός στην αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να έχει αμφιβολίες σχετικά με κάτι που θέλει πολύ να εμπιστεύεται.Για να εμπιστευτείς την αγάπη πρέπει να έχεις πιστεί για την αγάπη.
Δεν μπορεί κανένας να παραδεχτεί κάτι που σάυτό δεν ενδίδει.Για να ενδώσεις στην αγάπη πρέπει να είσαι ευάλωτος απένταντι της.
Δεν μπορεί κανένας να ζήσει κάτι που δεν έχει αφιερώσει τον εαυτό του σάυτό.Για να αφιερώσεις τον εαυτό σου στην αγάπη πρέπει για πάντα να ωριμάζεις μέσα στην αγάπη..

«Κατ’ αρχήν πιστεύω ότι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό του ανθρώπου που αγαπάει είναι ότι αγαπάει τον εαυτό του.... Δε μιλάω για το χάιδεμα του εγώ μας. ... Μιλάω για τον άνθρωπο που συνειδητοποιεί, ότι δεν μπορείς να δώσεις παρά αυτό που έχεις και γι’ αυτό καλά θα κάνεις να προσπαθήσεις όσο μπορείς ν’ αποχτήσεις κάτι. Θέλεις να είσαι ο πιο μορφωμένος, ο πιο λαμπερός, ο πιο ενδιαφέρων, ο πιο πολυτάλαντος, ο πιο δημιουργικός άνθρωπος του κόσμου, γιατί έτσι θα μπορέσεις να τα δώσεις όλα αυτά. Ο μοναδικός λόγος που έχεις κάτι είναι για να το δίνεις».

ΛΕΟ ΜΠΟΥΣΚΑΛΙΑ

ΚΑΖΑΝΤΖΆΚΗ-“ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ”

Καπετάν Πολυξίγκης: Μωρέ δεν είναι κρίμα κι άδικο να μη βαστάει χίλια χρόνια η νιότη του ανθρώπου!
Μπας και φοβήθηκε ο Θεός μην του πάρουμε το θρόνο, και σιγά σιγά, μπαμπέσικα, μας ξαρματώνει – μας βγάζει τα δόντια, μας ξεκλειδώνει τα γόνατα, μας τσακίζει τα νεφρά, μας θολώνει τα μάτια, και τρέχουν τα ρουθούνια και τα χείλια μας μύξες και σάλια;
Δε με νοιάζει ο θάνατος, δε με νοιάζει, θεόψυχά μου, ας με φάει μια και καλή το βόλι.
Μα αυτό το σιγανό ξεγιβέντισμα, όχι, δεν υπογράφω!

“ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ” - ΚΑΖΑΝΤΖΆΚΗΣ

Άκου Ανθρωπάκο.. Βίλχελμ Ράιχ

"Σε φωνάζουν Ανθρωπάκο, κοινό άνθρωπο. Μα δεν είσαι εσύ που το λες, ανθρωπάκο. Το λένε εκείνοι οι αντιπρόεδροι των Εθνών, οι εργατοπατέρες, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι. Σου προσφέρουν το μέλλον σου μα δε ρωτούν για το παρελθόν σου.

Και όμως είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος .Τούτη η κληρονομιά καίει σαν πυρωμένο διαμάντι στη χούφτα σου. Αυτό έχω μόνο να σου πω...
Το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τις σκέψεις και τις πράξεις σου. Όμως οι δάσκαλοι και οι αφέντες σου δεν σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά. Δε σου λένε ποιος είσαι στα αλήθεια. Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με την μοναδική πραγματικότητα που έχει την δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου....

Επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν την δύναμη εν ονόματι του "ανθρωπάκου". Όμως εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός.
Ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη. Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθης. Τελικά διαπιστώνεις πάντα πολύ αργά ότι πιάστηκες κορόιδο...
Σε καταλαβαίνω !! Όμως μην το βάζεις κάτω ανθρωπάκο.Βρες το κουράγιο να αντικρίσεις τον εαυτό σου.... Εσύ μονάχα μπορείς να γίνεις ο ελευθερωτής του εαυτού σου!!!

Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει ανθρωπάκο... από εσένα εξαρτάτε αν θα πας ή όχι στον πόλεμο αυτό... Αν ήξερες μονάχα ότι παλεύεις για την ζωή και όχι για τον θάνατο... Αν ήξερες ότι όλα τα ανθρωπάκια του πλανήτη είναι ακριβώς σαν εσένα και η μοίρα σας κοινή... Όλα από εσένα εξαρτώνται ανθρωπάκο η ζωή σου και η ζωή των παιδιών σου .
Με ρωτάς ανθρωπάκο «πότε επιτέλους θα έχεις μια καλή εξασφαλισμένη ζωή»

ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΖΩΗ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ... Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΓΝΩΜΗ.
Όταν θα μάθεις να αναγνωρίζεις τα λάθη σου όχι "κατόπιν" εορτής όπως κάνεις μέχρι σήμερα.
Όταν θα σε εμπνέουν οι αλήθειες και οι τυπικότητες θα σε αηδιάζουν...........
(Απόσπασμα)
Άκου Ανθρωπάκο.. Βίλχελμ Ράιχ

Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΛΥΚΟΥ (ένα μάθημα ζωής)

Η ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΥΦΟΥ ΛΥΚΟΥ (ένα μάθημα ζωής)

Κάποτε έγινε ένας αγώνας ανάμεσα σε 12 λύκους. Στόχος ν’ ανεβούν στην ψηλότερη κορυφή ενός απόκρημνου βουνού. Πολύ κοινό μαζεύτηκε να τους υποστηρίξει. Ο αγώνας άρχισε. Στην πραγματικότητα το πλήθος δεν πίστευε ότι ήταν εφικτό ν’ ανέβει ποτέ λύκος σε κείνη την απόκρημνη κορυφή και το μόνο που άκουγε κανείς ήταν: «Τσάμπα κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρουν!»

Και οι λύκοι, ο ένας μετά τον άλλο, άρχιζαν να απογοητεύονται και να εγκαταλείπουν την προσπάθεια, εκτός από έναν που απτόητος συνέχιζε να σκαρφαλώνει, ενώ το πλήθος συνέχιζε το βιολί του: «Τσάμπα κόπος! Ποτέ δεν θα τα καταφέρει!»

Στο τέλος, ο λύκος, μετά από προσπάθειες επί προσπαθειών κατόρθωσε να ανέβει στην κορυφή. Το πλήθος άρχισε να επευφημεί αλλά αυτός δεν καταλάβαινε τι έλεγαν. Δεν ήταν η απόσταση, αλλά το γεγονός ότι ο λύκος ήταν... κουφός!

Ποτέ δεν πρέπει ν’ ακούμε αυτούς που έχουν την κακή συνήθεια να στέκουν με αρνητικότητα ή ηττοπάθεια απέναντι στις προκλήσεις, γιατί θα μας κλέβουν αιώνια τις λαχτάρες και τους πόθους της καρδιάς μας.

Πάντα να κάνουμε τους κουφούς απέναντι σε εκείνους που λένε ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε τους στόχους μας ή να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΟΥΦΟΙ ΛΥΚΟΙ.

"Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται"

Δύο άγγελοι που ταξίδευαν σταμάτησαν να περάσουν την νύχτα σε ένα σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Η οικογένεια ήταν αγενής και αρνήθηκε στους αγγέλους να μείνουν στο δωμάτιο των ξένων της βίλας.
Αντιθέτως, έδωσαν στους αγγέλους ένα μικρό μέρος σε ένα κρύο υπόγειο. Καθώς εκέινοι έφτιαχναν τα κρεβάτια τους στο σκληρό πάτωμα, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μια τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε. Όταν ο μικρότερος άγγελος τον ρώτησε γιατί, ο μεγαλύτερος απάντησε: "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται". Την επόμενη νύχτα οι δύο άγγελοι ήρθαν να ξεκουραστούν σε ένα πολύ φτωχικό σπίτι αλλά ο αγρότης και η γυναίκα του ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού μοιράστηκαν τη λίγη τροφή που είχαν, οι δύο άγγελοι κοιμήθηκαν στο κρεβάτι τους όπου μπορούσαν να έχουν μια ξεκούραστη νύχτα. Όταν βγήκε ο ήλιος, το επόμενο πρωί οι άγγελοι βρήκαν τον αγρότη και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα της οποίας το γάλα ήταν το μόνο τους εισόδημα ήταν νεκρή στο λιβάδι.
Ο μικρότερος άγγελος ήταν αναστατωμένος και ρώτησε το μεγαλύτερο πως ήταν δυνατόν και άφησε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ο πρώτος άντρας είχε τα πάντα και παρόλα αυτά τον βοήθησες, τον κατηγόρησε εκείνoς. Η δεύτερη οικογένεια είχε ελάχιστα και όμως ήταν πρόθυμη να μοιραστεί τα πάντα και εσύ άφησες την αγελάδα να πεθάνει... "Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται", απάντησε ο μεγαλύτερος άγγελος.
"Όταν μείναμε στο υπόγειο της βίλας, πρόσεξα πως ήταν χρυσός αποθηκευμένος σε εκείνη την τρύπα στον τοίχο. Μια και ο ιδιοκτήτης ήταν τόσο άπληστος και δεν είχε τη διάθεση να μοιραστεί την καλή του τύχη, σφράγισα τον τοίχο ώστε να μην μπορεί να βρει το χρυσό. Εχθές τη νύχτα καθώς κοιμόμασταν στο κρεβάτι του αγρότη ήρθε ο άγγελος του Θανάτου για την γυναίκα του, κι εγώ έδωσα στη θέση της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται".
Μερικές φορές αυτό ακριβώς συμβαίνει όταν τα πράγματα δεν έχουν το αποτέλεσμα που πρέπει. Αν έχεις πίστη, θα πρέπει να μάθεις να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις ότι το κάθε αποτέλεσμα είναι πάντα προς όφελός σου. Μπορεί να μην το ξέρεις παρά μονάχα πολύ αργότερα.

~~~ΈΛΑ...~~~

Μουσική:Memory by Mantovani
Ποίηση:Matina Chatzichristou-ΈΛΑ
Video:George Tsiplakis

ΈΛΑ...

Πόσο ακόμα,θα ξύνεις της πληγές σου;
πόσο ακόμα,θα νοσταλγείς της ευχές που οι μοίρες σου δώρισαν;
αυτές τις ευχές που πεπρωμένο σου γίνανε.
Έλα...έλα εκεί στο αντάμωμα της μοναξιάς σου,
εκεί θα με συναντήσεις...
εκεί στου μυαλού τη κόγχη,
εκεί που εσύ πόνεσες και εγώ θαμπώθηκα,
εκεί που εσύ δόθηκες και εγώ παρασύρθηκα.
Έλα...έλα εκεί που οι σταγόνες των δακρύων σου κρύφτηκαν στη γη,
εκεί που ο θυμός σου αγκάλιασε τη νύχτα,
και η φωνή σου 'σύχασε για να μη με τρομάξεις,
να μη με τρομάξει η αλήθεια της ύπαρξής σου.
Έλα...έλα να με δανείσεις το μοναδικό πανωφόρι της ψυχής σου,
είναι Φλεβάρης και το ήρεμο αεράκι της Μεσογείου διαφορετικό.
Έλα...έλα εκεί θα με συναντήσεις,
εκεί που η ματιά φτάνει στο τελείωμα της στεριάς με τον ουρανό,
έλα..έλα εκεί θα με συναντήσεις...εκεί που η αγάπη συνάντησε μια άλλη αγάπη,
εκεί που η αγκαλιά συνάντησε μια άλλη αγκαλιά,
εκεί που το όνειρο έγινε για λίγο ανάσα,έγινε ζωή...
Έλα...έλα εκεί θα με συναντήσεις,στο φάρο της Μεσογείου,έλα...

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου__The Socrates by definition of the educated man

Ο κατά Σωκράτη ορισμός του μορφωμένου ανθρώπου

Όταν ρωτήσανε τον Σωκράτη να τους δώσει τον ορισμό του μορφωμένου ανθρώπου, Δεν ανέφερε τίποτε για την συσσώρευση γνώσεων. «Η μόρφωση είπε, είναι θέμα συμπεριφοράς... Ποιους ανθρώπους λοιπόν θεωρώ μορφωμένους;
1. Πρώτα απ'όλους αυτούς που ελέγχουν δυσάρεστες καταστάσεις , αντί να ελέγχονται από αυτές..
2. Αυτούς που αντιμετωπίζουν όλα τα γεγονότα με γενναιότητα & λογική..
3. Αυτούς που είναι έντιμοι σε..... όλες τους τις συνδιαλλαγές..
4. Αυτούς που αντιμετωπίζουν γεγονότα δυσάρεστα και ανθρώπους αντιπαθείς καλοπροαίρετα..
5.Αυτούς που ελέγχουν τις απολαύσεις τους..
6. Αυτούς που δεν νικήθηκαν από τις ατυχίες & τις αποτυχίες τους..
7. Τελικά αυτούς που δεν έχουν φθαρεί από τις επιτυχίες και την δόξα τους...
Μια μέρα, εκεί που ο μεγάλος αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συνάντησε κάποιον γνωστό του, ο οποίος του ανακοίνωσε ότι έχει να του πει κάτι πολύ σημαντικό που άκουσε για κάποιον από τους μαθητές του. Ο Σωκράτης του είπε ότι θα ήθελε,, να κάνουν το τεστ της "τριπλής διύλισης", πριν του πει τι είχε ακούσει. "- Τριπλή διύλιση;" ρώτησε με απορία ο γνωστός του. - Ναι, πριν μου πεις τι άκουσες για το μαθητή μου θα ήθελα να κάτσουμε για ένα λεπτό να φιλτράρουμε αυτό που θέλεις να μου πεις.
- Το πρώτο φίλτρο είναι αυτό της αλήθειας. Είσαι λοιπόν εντελώς σίγουρος ότι αυτό που πρόκειται να μου πεις είναι αλήθεια; - Ε... όχι ακριβώς, απλά το άκουσα όμως και... -Μάλιστα, άρα δεν έχεις ιδέα αν αυτό που θέλεις να μου πεις είναι αλήθεια ή ψέματα.
- Ας δοκιμάσουμε τώρα το δεύτερο φίλτρο, αυτό της καλοσύνης. Αυτό που πρόκειται να μου πεις για τον μαθητή μου είναι κάτι καλό; - Καλό; Όχι το αντίθετο μάλλον... - Άρα, συνέχισε ο Σωκράτης, θέλεις να πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου αν και δεν είσαι καθόλου σίγουρος ότι είναι αλήθεια. Ο γνωστός του έσκυψε το κεφάλι από ντροπή και αμηχανία.
- Παρόλα αυτά, συνέχισε ο Σωκράτης, μπορείς ακόμα να περάσεις το τεστ γιατί υπάρχει και το τρίτο φίλτρο. Το τρίτο φίλτρο της χρησιμότητας. Είναι αυτό που θέλεις να μου πεις για τον μαθητή μου κάτι που μπορεί να μου φανεί xρήσιμο σε κάτι; - Όχι δεν νομίζω...
- Άρα λοιπόν αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό, ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω; Ο γνωστός του έφυγε ντροπιασμένος, έχοντας πάρει ένα καλό μάθημα...
Μήπως είναι καιρός να βάλουμε κι εμείς αυτό το σοφό τεστ στη ζωή μας;


The Socrates by definition of the educated man

When I asked Socrates to give a definition of the educated man, did not mention anything about the accumulation of knowledge. "The education said, behavior is a matter ... So I think what people educated?
1. First of all this controlling unpleasant situations rather than controlled by them ..
2. Those with all the facts with courage and logic ..
3. Those who are honest to ..... all their dealings ..
4. Those facing unpleasant facts and well-intentioned people dislike ..
5.Those who control their pleasures ..
6. Those who are not defeated by setbacks and failures ..
7. Eventually those who have not been damaged by the success and glory ...
One day, where the great ancient Greek philosopher Socrates made the tour of the Acropolis, he met an acquaintance, who's announced that it has to tell him something very important that he heard one of his students. Socrates said he would like to do the test of "triple refined" before telling him what he had heard. "- Triple refining?" He asked in wonder of the known. - Yes, before you tell me what you heard about the student I would like to sit for a moment to filter what you want to tell me.
- The first filter is that of truth. Are you totally sure what this is telling me is true? - E. .. not exactly, but just listened and ... -Yes, so you have no idea if what you want to say is true or false.
- Let us now try the second filter, this goodness.What will you say for my student is something good? - Good? Not the opposite ... more - So, continued Socrates, do you want to say something bad about me if the student and you are not at all sure that is true. The acquaintance of his head bowed in shame and embarrassment.
- However, continued Socrates, you can still pass the test because there is a third filter. The third filter of usefulness. It's what you want to say to my students something that can make me look at something Useful - No I do not think ...
- So after what you tell me is neither true nor good nor useful, why should we hear? The famous left ashamed of having taken a lesson ...
Perhaps it is time we put this wise tests in our lives?

Καλημέρα με σοφία...=Hello wisely ...εμείς οι άνθρωποι ποτέ δε λάβαμε σοβαρά υπόψη μας αυτά τα σοφά λόγια όλων αυτών των μεγάλων σοφών,ίσως έτσι, να γινόμασταν ΆΝΘΡΩΠΟΙ.=we humans never received serious consideration these wise words all of these great sages, perhaps we became PEOPLE.
Αντιγραφή από Matina Chatzichristou !!!

ΤΑ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΚΟΣΤΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ! ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ!

«Θεέ μου, ἀπόψε σοῦ ζητάω κάτι ποὺ τὸ θέλω πάρα πολύ. Θέλω νὰ μὲ κάνεις τηλεόραση! Θέλω νὰ πάρω τὴ θέση τῆς τηλεόρασης ποὺ εἶναι στὸ σπίτι μου. Νὰ ἔχω τὸ δικό μου χῶρο. Νὰ ἔχω τὴν οἰκογένειά μου γύρω ἀπὸ ἐμένα. Νὰ μὲ παίρνουν στὰ σοβαρὰ ὅταν μιλάω. Θέλω νὰ εἶμαι τὸ κέντρο τῆς προσοχῆς καὶ νὰ μὲ ἀκοῦνε οἱ ἄλλοι χωρὶς διακοπὲς ἢ ἐρωτήσεις. Θέλω νὰ ἔχω τὴν ἴδια φροντίδα ποὺ ἔχει ἡ τηλεόραση ὅταν δὲν λειτουργεῖ. Ὅταν εἶμαι τηλεόραση, θἄχω τὴν παρέα τοῦ πατέρα μου ὅταν ἔρχεται σπίτι ἀπὸ τὴ δουλειά, ἀκόμα κι ἂν εἶναι κουρασμένος. Καὶ θέλω τὴ μαμά μου νὰ μὲ θέλει ὅταν εἶναι λυπημένη καὶ στενοχωρημένη, ἀντί νὰ μὲ ἀγνοεῖ… Θέλω τ΄ ἀδέλφια μου νὰ μαλώνουν γιὰ τὸ ποιὸς θὰ περνάει ὧρες μαζί μου. Θέλω νὰ νοιώθω ὅτι ἡ οἰκογένειά μου ἀφήνει τὰ πάντα στὴν ἄκρη, πότε – πότε, μόνο γιὰ νὰ περάσει λίγο χρόνο μὲ μένα. Καὶ τὸ τελευταῖο, κάνε με ἔτσι ὥστε νὰ τοὺς κάνω ὅλους εὐτυχισμένους καὶ χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο νὰ γίνω σὰν μιὰ τηλεόραση!»



Τὴ δασκάλα ποὺ τὴν διάβασε (καθὼς βαθμολογοῦσε) τὴν ἔκανε νὰ κλάψει. Ὁ σύζυγός της ποὺ μόλις εἶχε μπεῖ στὸ σπίτι, τὴ ρώτησε: «τὶ συμβαίνει;» Αὐτὴ ἀπάντησε: «Διάβασε αὐτὴ τὴν ἔκθεση, τὴν ἔχει γράψει ἕνας μαθητής μου». Ὁ σύζυγος εἶπε: «Τὸ καημένο τὸ παιδί. Τὶ ἀδιάφοροι γονεῖς εἶναι αὐτοί!» Τότε αὐτὴ τὸν κοίταξε καὶ εἶπε: «Αὐτὴ ἡ ἔκθεση εἶναι τοῦ γιοῦ μας!..»

Συναισθήματα και Αξίες ...

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης
όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου.
Η Τρέλα αφού συστήθηκε 3 φορές στην Ανία
της πρότεινε να παίξουν κρυφτό.
Το Ενδιαφέρον σήκωσε το φρύδι
και περίμενε να ακούσει
ενώ η Περιέργεια χωρίς να μπορεί να κρατηθεί ρώτησε:
"Τι είναι το κρυφτό;".
Ο Ενθουσιασμός άρχισε να χορεύει παρέα με την Ευφορία
και η Χαρά άρχισε να πηδάει πάνω κάτω
για να καταφέρει να πείσει το Δίλημμα
και την Απάθεια-την οποία δεν την ενδιέφερε ποτέ τίποτα-
να παίξουν κι αυτοί.
Αλλά υπήρχαν πολύ που δεν ήθελαν να παίξουν:
Η Αλήθεια δεν ήθελε να παίξει γιατί ήξερε
ότι ούτως ή άλλως κάποια στιγμή θα την αποκάλυπταν,
η Υπεροψία έβρισκε το παιχνίδι χαζό
και ο 'Ανανδρος δεν ήθελε να ρισκάρει.
"Ένα, δύο, τρία" άρχισε να μετράει η Τρέλα.
Η πρώτη που κρύφτηκε ήταν η Τεμπελιά.
Μιας και βαριόταν κρύφτηκε στον πρώτο βράχο που συνάντησε.
Η Πίστη πέταξε στους ουρανούς
και η Ζήλια κρύφτηκε στην σκιά του Θριάμβου
ο oποίος με την δύναμη του κατάφερε να σκαρφαλώσει στο πιο ψηλό δέντρο.
Η Γεναιοδωρία δεν μπορούσε να κρυφτεί...
γιατί κάθε μέρος που έβρισκε
της φαινόταν υπέροχο μέρος για να κρυφτεί
κάποιος άλλος φίλος της οπότε την άφηνε ελεύθερη .
Και έτσι η Γενναιοδωρία κρύφτηκε σε μια ηλιαχτίδα.
Ο Εγωισμός αντιθέτως βρήκε αμέσως κρυψώνα
ένα καλά κρυμμένο και βολικό μέρος μόνο για αυτόν.
Το Ψέμα πήγε και κρύφτηκε στον πάτο του ωκεανού.
Το Πάθος και ο Πόθος κρύφτηκαν μέσα σε ένα ηφαίστειο.
Ο Έρωτας δεν είχε βρει ακόμη κάπου να κρυφτεί.
Έβρισκε όλες τις κρυψώνες πιασμένες,
ώσπου βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα
και κρύφτηκε εκεί.
"....1000" μέτρησε η Τρέλα και άρχισε να ψάχνει.
Την πρώτη που βρήκε ήταν η Τεμπελιά
αφού δεν είχε κρυφτεί και πολύ μακριά.
Μετά βρήκε την Πίστη που μίλαγε στον ουρανό
με τον Θεό για θεολογία.
Ένιωσε τον "ρυθμό" του Πόθου και του Πάθους
στο βάθος του ηφαιστείου..
και αφού βρήκε την Ζήλια δεν ήταν καθόλου δύσκολο
να βρει και τον Θρίαμβο.
Βρήκε πολύ εύκολα το Δίλημμα που δεν είχε ακόμη αποφασίσει
που να κρυφτεί.
Σιγά σιγά τους βρήκε όλους εκτός από τον Έρωτα.
Η Τρέλα έψαχνε παντού, πίσω από κάθε δένδρο,
κάτω από κάθε πέτρα, σε κάθε κορφή βουνού,
μα τίποτα
Όταν ήταν σχεδόν έτοιμη να τα παρατήσει βρήκε ένα θάμνο από τριαντάφυλλα
και άρχισε να τον κουνάει νευρικά
ώσπου άκουσε ένα βογγητό πόνου.
Ήταν ο Έρωτας..
που τα αγκάθια από τα τριαντάφυλλα του είχαν πληγώσει τα μάτια.
Η Τρέλα δεν ήξερε πως να επανορθώσει,
έκλαιγε, ζήταγε συγνώμη και στο τέλος υποσχέθηκε
να γίνει ο οδηγός του Έρωτα.
Κι έτσι από τότε ο Έρωτας είναι πάντα τυφλός...
και η Τρέλα πάντα τον συνοδεύει......

Ιφιγένεια Κορολόγου - Κορμί μου αντέχεις!!******

Γεώργιος Σουρής~~Πάντα επίκαιρος και σωστός.....!!

Γεώργιος Σουρής

Δυστυχία σου Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς.
Ω Ελλάς, Ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μία πήχη γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το Έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

Όλα σ᾿ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιὸς και δασκαλοκρατιέται.

Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ᾿ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύη;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πώς είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαριέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβεναγάς.
Θέλει ακόμα - κι αυτό είναι ωραίο -
να παριστάνει τον Ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια πού ’χει
στό ’να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.

Η κρυφή επίκληση του Αλφαβήτου

Vangelis & Vanessa Mae-Roxannes veil_Matina Chatzichristou-ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ!!******

John Sokoloff-Aurora boreala_ _Vicky Kostenas-Ραψωδίa στην Άλμπα!!******

Nat King Cole-When I Fall In Love_with lyricks!!******

Gheorghe Iovu-Visand__Vicky Kostenas-Tο σύννεφο και η ευχή!!!******