I LOVE YOU FROM HERE .. AS THE SKY!!!!!!Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΟΝ… ΟΥΡΑΝΟ!

I LOVE YOU FROM HERE .. AS THE SKY! Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΟΝ..ΟΥΡΑΝΟ! - Do you love me? I asked the three-year, and ... something more months, my son. - Yes! He replied at once. - How much? Him I asked again. -Toooooso ... I said, opening Both hands of the more able! Dad-You love me? It was his turn to ask me! Too-my love, I told him! -How? He asked again. -From here to heaven, I said with emphasis, looking up! It's off-the sky daddy, she asked naively! Yes, my boy, I answered -Me My hands are not the most open, But he told me and the blow of Heilakis to show me the frustration of that love is not enough ... my own! -When I grow up, my boy, you understand that love is neither large nor small, just love but I told him I was sure that they could understand! -But I'm a big daddy, what I am baby! I told a childhood innocence. A children's naivete that the theme of love will never age. Because the years and never get will not understand the greatness of love. "It's the only good that the more both share the richer you become, as tribes and the more you beg, " I read somewhere. At a difficult time living need to deprive many of all goods, that we enjoyed in the past let us be profligate ... in love! And let's not wait for response Let's not compare, Let's not put limits. The two children's hands, contain the entire universe and not just a poster! ----------------------- ----------------------- Σ’ ΑΓΑΠΩ ΑΠΟ ΕΔΩ ΩΣ ΤΟΝ… ΟΥΡΑΝΟ! – Μ’ αγαπάς; Ρώτησα τον τρίχρονο, και… κάτι μήνες περισσότερο, γιό μου. - Ναι! Μου απάντησε μεμιάς. - Πόσο; Τον ξαναρώτησα. -Τόοοοοσο… μου είπε, ανοίγοντας τα δυο χεράκια του όσο περισσότερο μπορούσε! -Εσύ μπαμπά μ’ αγαπάς; Ήταν η σειρά του να με ρωτήσει! -Πολύ αγάπη μου, του είπα! -Πόσο; Με ρώτησε πάλι. -Από εδώ μέχρι τον ουρανό, του είπα με έμφαση,κοιτάζοντας ψηλά! -Είναι μακριά ο ουρανός μπαμπά, με ρώτησε με αφέλεια! -Ναι αγόρι μου, απάντησα -Εμένα τα χεράκια μου δεν ανοίγουν περισσότερο, όμως μου είπε και φούσκωσε τα χειλάκια του για να μου δείξει την απογοήτευση του που η αγάπη του δεν… φτάνει τη δικιά μου! -Όταν θα μεγαλώσεις αγόρι μου, θα καταλάβεις ότι η αγάπη δεν είναι ούτε μεγάλη, ούτε μικρή, είναι απλά αγάπη, του είπα αλλά ήμουν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει! -Μα είμαι μεγάλος μπαμπά, τι μωρό είμαι! Μου ΄πε με παιδική αφέλεια. Μια παιδική αφέλεια που στο θέμα της αγάπης δεν πρόκειται ποτέ να ενηλικιωθεί. Γιατί όσο χρονών και να φτάσουμε ποτέ δεν πρόκειται να κατανοήσουμε το μεγαλείο της αγάπης. «Είναι το μοναδικό αγαθό που όσο περισσότερο το μοιράζεσαι τόσο πιο πλούσιος γίνεσαι, και όσο το φυλάς τόσο περισσότερο θα ζητιανεύεις», είχα διαβάσει κάπου. Σε μια δύσκολη εποχή που ζούμε που χρειάζεται να στερηθούμε πολλά από όλα τα αγαθά, που απολαύσαμε στο παρελθόν, ας φανούμε… σπάταλοι στην αγάπη! Και ας μην περιμένουμε ανταπόκριση, ας μην τη συγκρίνουμε, ας μην της βάζουμε όρια. Τα δύο παιδικά χεράκια, περιέχουν ολόκληρο το Σύμπαν και όχι απλά έναν ουρανό!!!