Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011


1 σχόλιο:

  1. Μές τη βροχή

    γλιστρούσες μές τη βροχή.

    Γινόσουν αυταπάτη

    κι εγώ μια ανοιχτή πληγή.

    Σε έργο είχα δεί

    τ΄ανέμου το φιλί

    και σείονταν η Γή

    στη μέση να σχισθεί.



    Κι έφυγε το πλοίο,

    σαλπάροντας την ώρα,

    κι οι ωροδείχτες γύριζαν τρελά.

    Τι κι άν φαντάζει η παρουσία σου εδώ;

    Κουράστηκε κι η νύχτα

    να μετράει αντοχές.

    Μες τον πουρνό εμίσεψες

    μες την αχνή αυγή

    σαν νυχτοπούλι πέταξες

    μακριά απ΄τη φυλακή.

    Κι εγώ φύλλα σκόρπια εδώ κι εκεί.

    Χειμώνες σκάζουν οι μπόρες

    στην έρημη αυλή.



    Μίσεψες την ώρα,

    που ο πορτοκαλλένιος κρινανθός

    με του γιασεμιού την αθωότητα

    συμβιβάστηκε να ευωδιάζει.

    Vicky Kostenas Lagdos
    Dichterin, Zürich

    ΑπάντησηΔιαγραφή