Ένα χαμόγελο στα χείλη είναι μια φλόγα στην καρδιά..... δώστε το σε όλους και ας καεί όλη η πλάση...
A smile in the lips is a flame in the heart ..... Give it to everyone and let's burn all the nature ...
George Tsiplakis
Τι μας παραμυθιάζεις θάλασσα από τότε που έμαθες να καταπίνεις μονορούφι την έγχορδη έμμετρη στροφή; Και τώρα που ξέμαθες την αγάπη των Ολύμπιων θεών βάλθηκες να ξεσηκώνεις το νου μας με κύματα. Χόρευες ολονυχτίς δαιμονισμένα στο καυτό ακρογιάλι με το χλιμίντρισμα το πηδηχτό στ' αφηνιασμένου αλόγου το ρυθμό και τη λικνιστική στροφή του χοροθέτη ανέμου, αποστήθιζες απτόητα τα βράχια ν' ακονίζεις. Τούτος τη μέρα τα φιλά σαν η αυγή του στέργει τρυφερά, μα μες της νύχτας το έρεβος όλο τα μυριοβλύζει. Μέσα απ' τις φουρτούνες η καρδιά της θάλασσας μαθαίνει τη γλώσσα του ιώδιου να μιλά και ν'αναπνέει τη σαρκοβόρα αλμύρα. Ν' αφρίζει και το θυμό απ' τα σωθικά ν'αποβράζει σε όστρακόβλητα αποκυήματα. Τι γλυκός μπελάς κι αυτός ο αγέρας να σφυρηλατεί τα κύματα και το νου να ξελογιάζει τα ξάρτια γυρνοδέρνοντας μες απ' την παραζάλη στου λογισμου του πέλαγους της σκέψης τα κενά! Κι η άμοιρη η Κλωθώ να στιχοπλέκει ρίμες για της νοσταλγίας τον επάρατο καημό. Μια δροσοστάλα απο πιτσίλισμα πριν τη δύση για να βουτήξει η αυγή στης δύσης τον γκρεμό! Τι πυκρόγλυκος μπελάς κι ο μάντης Κάλχας με της παρηγοριάς τ' αμόνι στό΄να του χέρι και τους χρησμούς στη ραχοκοκαλιά του ορίζοντα να σφυρηταλεί με τ΄άλλο γορφόφτερες ελπίδες! Ως κι ο νούς μας έμπασε απ' την πολυκαιρία, τραβώντας δύσβατες πορείες σ' ατραπούς μέσα απ' του κεφαλιού τις περατζάνες! Με εισητήριο τη μουσική υπόκρουση πάνω στα κρουστά της θάλασσας κύματα και το βλέμα απλανές καρφωμένο στα γλαροτόπια τη ζωή πελεκίσαμε απ' τις έγνοιες, στήνοντάς την στο πιο ψηλό κατάρτι και την ταξιδεύουμε με παντός καιρού στοιχήματα.
Μουσική:CHRIS SPHEERIS-DANCING WITH THE MUSE!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήUn vaio simile~Ποίηση : Vicky Kostenas Lagdos
Τι μας παραμυθιάζεις θάλασσα από τότε που έμαθες
να καταπίνεις μονορούφι την έγχορδη έμμετρη στροφή;
Και τώρα που ξέμαθες την αγάπη των Ολύμπιων θεών
βάλθηκες να ξεσηκώνεις το νου μας με κύματα.
Χόρευες ολονυχτίς δαιμονισμένα στο καυτό ακρογιάλι
με το χλιμίντρισμα το πηδηχτό
στ' αφηνιασμένου αλόγου το ρυθμό
και τη λικνιστική στροφή του χοροθέτη ανέμου,
αποστήθιζες απτόητα τα βράχια ν' ακονίζεις.
Τούτος τη μέρα τα φιλά σαν η αυγή του στέργει τρυφερά,
μα μες της νύχτας το έρεβος όλο τα μυριοβλύζει.
Μέσα απ' τις φουρτούνες η καρδιά της θάλασσας
μαθαίνει τη γλώσσα του ιώδιου να μιλά
και ν'αναπνέει τη σαρκοβόρα αλμύρα.
Ν' αφρίζει και το θυμό απ' τα σωθικά
ν'αποβράζει σε όστρακόβλητα αποκυήματα.
Τι γλυκός μπελάς κι αυτός ο αγέρας
να σφυρηλατεί τα κύματα και το νου να ξελογιάζει
τα ξάρτια γυρνοδέρνοντας μες απ' την παραζάλη
στου λογισμου του πέλαγους της σκέψης τα κενά!
Κι η άμοιρη η Κλωθώ να στιχοπλέκει ρίμες
για της νοσταλγίας τον επάρατο καημό.
Μια δροσοστάλα απο πιτσίλισμα πριν τη δύση
για να βουτήξει η αυγή στης δύσης τον γκρεμό!
Τι πυκρόγλυκος μπελάς κι ο μάντης Κάλχας
με της παρηγοριάς τ' αμόνι στό΄να του χέρι
και τους χρησμούς στη ραχοκοκαλιά του ορίζοντα
να σφυρηταλεί με τ΄άλλο γορφόφτερες ελπίδες!
Ως κι ο νούς μας έμπασε απ' την πολυκαιρία,
τραβώντας δύσβατες πορείες σ' ατραπούς
μέσα απ' του κεφαλιού τις περατζάνες!
Με εισητήριο τη μουσική υπόκρουση
πάνω στα κρουστά της θάλασσας κύματα
και το βλέμα απλανές καρφωμένο στα γλαροτόπια
τη ζωή πελεκίσαμε απ' τις έγνοιες,
στήνοντάς την στο πιο ψηλό κατάρτι
και την ταξιδεύουμε με παντός καιρού στοιχήματα.
Vicky Kostenas Lagdos