Τα βότανα...Η ΡΙΓΑΝΗ

ΡΙΓΑΝΗ

Η Ρίγανη είναι ένα πολυετές αρωματικό χόρτο, ευρύτατα διαδεδομένο, σε ξερότοπους σ’ όλη την Ελλάδα.
Είναι γνωστό επίσης και με τα ονόματα: ριάνο, ρούανο, ρούβανο κ.ά.
Είναι φυτό, ανθεκτικό στο κρύο, με ρίζες ξαπλωμένες οριζόντια και όρθιο, τετραγωνικό και χνουδωτό βλαστό, που φτάνει ύψος από 0,30-0,80 μ.
Τα φύλλα της έχουν αυγοειδή σχήμα, τοποθετημένα αντίθετα και μικρά λευκό-ρόδινα άνθη που βγαίνουν στην κορυφή των βλαστών.
Θέλει ηλιόλουστα εδάφη με καλή αποστράγγιση, πολλαπλασιάζεται με σπόρους και με χωρισμό του φυτού την άνοιξη ή το φθινόπωρο.

Η Ρίγανη χρησιμοποιείται από τα αρχαία χρόνια σαν καρύκευμα στην μαγειρική και για φαρμακευτικούς σκοπούς.
Παλιά εθεωρείτο σαν το χόρτο που προφύλασσε από τα κακά πνεύματα και από την μαγεία.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σημειώσεις του άραβα ιατρού Αβικέντα (980 – 1037) για τη Ρίγανη:
"διώχνει κάθε λογής υγρό από τους πνεύμονες, υπό μορφή τσαγιού,- καπνίζοντας τη και με εντοκολπική χρήση, βοηθάει στα γυναικολογικά προβλήματα, δυσμηνόρροια, επώδυνα έμμηνα και αιμορραγίες,- αποβάλλει το έμβρυο και είναι χρήσιμη για τη στενοχώρια και αδιαθεσία".

Η χημική σύνθεση της Ρίγανης είναι πλούσια.
Στο επίγειο μέρος της περιέχει στυπτικές και βαφικές (χρωστικές) ουσίες, συγκριτικά μεγάλο ποσοστό αιθέριου ελαίου (μέχρι 1,2 %) το οποίο περιέχει φενόλες (θυμόλη (thymol) και carvacrol), πικρές ουσίες, πτητικές ουσίες (μέχρι 15 %) κ.ά.
Η Ρίγανη ανήκει στα φυτά με το μεγαλύτερο περιεχόμενο βιταμίνης C. (565 mg %)


ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΡΗΓΑΝΗΣ

Η Ρίγανη χρησιμοποιείται ευρέως στην επίσημη Ιατρική.
Υπό μορφή τσαγιών (αφεψημάτων) χρησιμοποιείται

~σαν σκεύασμα που ανοίγει την όρεξη και διευκολύνει την πέψη
~σαν ηρεμιστικό μέσο για το νευρικό σύστημα.
~στην αϋπνία
~στα έλκη του στομάχου, οφειλόμενα στη ανεπάρκεια πεπτικών οξέων, ~στη γαστρική ατονία,
~στην αεροφαγία (λόξιγκα), μετεωρισμό,
~στις ασθένειες των χολοφόρων οδών.
~στην οξεία και χρόνια βρογχίτιδα και φυματίωση των πνευμόνων.
~αυξάνει την έκκριση των πεπτικών, βρογχικών και εφιδρωτικών αδένων
~έχει ευεργετική (σπασμολυτική, αντιδιαρροϊκή και αντιφυσώδες) δράση στις ασθένειες των εντέρων και σε περιπτώσεις που συνοδεύονται με δυσκοιλιότητα και τυμπανισμό.
~στην δύσπνοια
~σαν διουρητικό μέσο στις ασθένειες των νεφρών,
~στις ρευματικές παραμορφώσεις των αρθρώσεων και ποδάγρα, παράλληλα με κατάλληλη δίαιτα.
~σαν εμμηναγωγό στα επώδυνα έμμηνα
~στην εμμηνόπαυση
~στην αντιμετώπιση της υστερίας.
~στην υπέρταση
~στην αρτηριοσκλήρυνση
~στις φλεγμονές και έλκη της κοιλότητας του στόματος και αμυγδαλιών
(υπό μορφή γάργαρων) .

Οι εισπνοές με ρίγανη βοηθούν σε στηθικά νοσήματα

Εξωτερικά χρησιμοποιείται υπό μορφή εμπλάστρων και για πλυσίματα στην αρθρίτιδα, μυϊκούς πόνους, ψύξεις και στραβολαίμιασμα, πλυσίματα των πληγών, έκζεμα, φαγούρα, καλόγερους και πυώδη σπυριά.

Στις έγκυες γυναίκες δεν πρέπει να χορηγείται η Ρίγανη.

Άρθρο απο την Εγκυκλοπαίδεια των Βοτάνων!

• Όταν αγοράζουμε ρίγανη, καλό είναι να διαλέγουμε κάποιο φυτό με ζωηρά πράσινα φύλλα και έντονο άρωμα.
• Για τη μαγειρική, το ιδανικό θα ήταν να προμηθευτούμε τα κλαδάκια με τις ρίζες τους και να τα διατηρούμε σε ποτήρια με νερό, όπως τα λουλούδια.
• Όταν αγοράζουμε κομμένη ρίγανη, τη διατηρούμε στο ψυγείο, σ’ ένα ποτήρι νερό και την καταναλώνουμε μέσα σε λίγες μέρες.
• Μπορούμε να την αποξηράνουμε ή να την καταψύξουμε. Θα χάσει λίγο το άρωμά της, αλλά θα είναι αρκετά γευστική.
• Για να βγάλει το άρωμά της τρίβουμε τα ξερά φύλλα με τα χέρια μας, πριν τα ρίξουμε στο φαγητό.
• Πλένουμε τη ρίγανη σε μια λεκάνη με κρύο νερό.Οι παλιοί σκούπιζαν τα φύλλα της με ένα βρεγμένο πανί.
• Η ρίγανη συνδυάζεται εξαιρετικά με φρέσκια ντομάτα, σκόρδο και βεβαίως με αγνό παρθένο ελαιόλαδο.
ΠΗΓΗ: ΣΚΑΪ ΒΙΒΛΙΟ

Τρόποι Αποξήρανσης
• Η συλλογή της καλύτερης ρίγανης γίνεται την περίοδο της πλήρους ανθοφορίας του φυτού.
• Συλλέγουμε εκτός από τα άνθη και όλα τα κλαδιά της - όλο το τμήμα του φυτού που βρίσκεται πάνω από το έδαφος.
• Δένουμε με μια κλωστή μικρά ματσάκια. Φροντίζουμε τα ματσάκια να είναι κρεμασμένα σε σκιερό και δροσερό δωμάτιο, έτσι ώστε να κρατήσει το άρωμά της.
• Όταν ξεραθεί πλήρως, τρίβουμε (και κοσκινίζουμε) τα κλαδάκια και τα ανθάκια.
Η τελική μορφή θα πρέπει να έχει ένα ζωντανό σκούρο πράσινο χρώμα, πλούσιο σε άρωμα. Η ρίγανη, που εμείς έχουμε αποξηράνει μπορεί να διατηρηθεί για χρόνια, αν αποθηκευτεί σε κλειστά βάζα και σε σκιερό μέρος.
ΠΗΓΗ: ΣΚΑΪ ΒΙΒΛΙΟ



Τρόπος παρασκευής ροφήματος ρήγανης:

Για αφέψημα: βράζουμε λίγα λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Για έγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού ρίγανη σε ένα μπρίκι με καυτό νερό. Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Αφέψημα ρίγανης στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε 100γρ. ρίγανης σε 1 λίτρο νερό).



Η Ρίγανη είναι ένα πολυετές, ποώδες, θαμνώδες φυτό.

Μπορείτε να σπείρετε τους σπόρους Ρίγανης νωρίς την Άνοιξη. Βάλτε τους σπόρους σε βάθος 1 με 1,5 εκατοστά. Ποτίστε μέχρι το χώμα να υγρανθεί. Κρατήστε το χώμα υγρό τους πρώτους μήνες. Στη συνέχεια, η Ρίγανη θα μπορέσει να αναπτυχθεί ακόμη και σε ξερικές συνθήκες όπως συμβαίνει στο φυσικό της περιβάλλον.
Για να διατηρήσετε έντονη τη γεύση και το άρωμα της Ρίγανης, θα πρέπει να αποφύγετε τα πολλά ποτίσματα και τη χρήση λιπασμάτων.
............................

Νερό: Χρειάζεται λίγο νερό, γι’ αυτό αυτοφύεται και σε ορεινές και βραχώδεις περιοχές.
Χώμα: Από τις ρίζες της και το νερό παίρνει όλα τα απαραίτητα συστατικά. Φροντίζουμε να έχουμε το χώμα πάντα νωπό.
Ενδεχομένως μπορεί να χρειαστεί βιταμίνες για να γίνει ξανά πλούσιο σε συστατικά.

Ήλιος: Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το φως του ήλιου. Βρείτε τη σωστή θέση που την κάνει ευτυχισμένη.

Αέρας: Η ρίγανη αναπνέει συνέχεια από τα φύλλα της. Φροντίστε να είναι καθαρά.

Μερικά μυστικά:
Για να παρατείνουμε τη διάρκεια της ζωής της καλό θα ήταν να ψαλιδίζουμε τα άνθη της. Όταν συλλέγουμε φύλλα για κατανάλωση είναι καλύτερα να κόβουμε τις κορυφές έτσι ώστε να αναπτύσσονται και οι πλάγιοι βλαστοί.