Ένα χαμόγελο στα χείλη είναι μια φλόγα στην καρδιά..... δώστε το σε όλους και ας καεί όλη η πλάση...
A smile in the lips is a flame in the heart ..... Give it to everyone and let's burn all the nature ...
George Tsiplakis
Τα ωραιότερα λόγια αγάπης κρύβονται πίσω απ΄τη σιωπή μιάς βροχοψιχάλας. Πώς μου ταιριάζει η βροχή στα μάτια τα μισάκλειστα σαν πέφτει; Να μου κρατά το βλέμα αλαφιασμένο και υγρό, περνώντας πισωβελονιά μέσα απ΄αλλόκοτες του νού δακρύβρεχτες και ψυχοφθόρες σκέψεις! Να ξυπνάς μες τ΄απόβροχο στις μουσκεμένες του κήπου βραγιές για να μαζέψεις ηλιόσπορα να τα σπείρεις στου Ηλιού τ΄ανάβλεμα για νά΄χει η επόμενη σοδειά εύτικτο κι εύχημο καρπό να μπείς και να αλωνίσεις. Το βάφτισμα του ήλιου έγινε, όταν η γή μετρούσε ενοχές στη χούφτα μιας μαύρης συννεφούλας για νά΄βρει σθένος και ψυχή και να τα βγάλει εις πέρας. Κι έβρεξε πάλι ο αφελής και περιμένει χιόνι το δείχνει με το βλέμα του, που ξέρει να παγώνει. Να πλαγιάσει να λαγιάσει στο πλευρό της μάνας γής. Να λουφάξει και να κλάψει σαν τις στάλες της βροχής. Τι κι αν βρέχει δεν με νοιάζει θα τ΄ανέβω το βουνό. Είν΄εθισμένη η βροχή να καρτερεί κρύο καιρό. Παιδί έκθετο συνοφρυωμένου απο φόβο σύννεφου, που αποφασίζει να ξεδώσει την οργή, ποτίζοντας τον κόσμο με το νερό απ΄τα μάτια πρόσκαιρης ευτυχίας. Παλεύει το υγρό στοιχειό να ενωθεί με τη στεργιά κι όλο φουσκώνει κι αψηφά βοριάδες, τραμουντάνες σαν το τραγούδι, που ζητά μέσα απ΄το τσόφλι του να βγεί για να γενεί του έρωτα παιδί να ερωτευτεί κυράδες. Πού να προλάβει η καρδιά τα δάκρυα να στεγνώσει, όταν το σύννεφο πάλι κ απόψε έφερε βροχή; Πώς να μπορέσει ο έρωτας να τρέξει να δαμάσει τον καημό, όταν η φύση κόπτεται σαν μέλος χορικό;
Μουσική:Opal Fire-Omar Akram
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοίηση:Vicky Kostenas
Video:George Tsiplakis
Αναύξητο κλάμα nella piozzia
Τα ωραιότερα λόγια αγάπης κρύβονται πίσω
απ΄τη σιωπή μιάς βροχοψιχάλας.
Πώς μου ταιριάζει η βροχή στα μάτια τα μισάκλειστα σαν πέφτει;
Να μου κρατά το βλέμα αλαφιασμένο και υγρό,
περνώντας πισωβελονιά μέσα απ΄αλλόκοτες του νού
δακρύβρεχτες και ψυχοφθόρες σκέψεις!
Να ξυπνάς μες τ΄απόβροχο στις μουσκεμένες του κήπου βραγιές
για να μαζέψεις ηλιόσπορα να τα σπείρεις στου Ηλιού τ΄ανάβλεμα
για νά΄χει η επόμενη σοδειά εύτικτο κι εύχημο καρπό
να μπείς και να αλωνίσεις.
Το βάφτισμα του ήλιου έγινε, όταν η γή μετρούσε ενοχές
στη χούφτα μιας μαύρης συννεφούλας
για νά΄βρει σθένος και ψυχή και να τα βγάλει εις πέρας.
Κι έβρεξε πάλι ο αφελής και περιμένει χιόνι
το δείχνει με το βλέμα του, που ξέρει να παγώνει.
Να πλαγιάσει να λαγιάσει στο πλευρό της μάνας γής.
Να λουφάξει και να κλάψει σαν τις στάλες της βροχής.
Τι κι αν βρέχει δεν με νοιάζει θα τ΄ανέβω το βουνό.
Είν΄εθισμένη η βροχή να καρτερεί κρύο καιρό.
Παιδί έκθετο συνοφρυωμένου απο φόβο σύννεφου,
που αποφασίζει να ξεδώσει την οργή,
ποτίζοντας τον κόσμο με το νερό απ΄τα μάτια πρόσκαιρης ευτυχίας.
Παλεύει το υγρό στοιχειό να ενωθεί με τη στεργιά
κι όλο φουσκώνει κι αψηφά βοριάδες, τραμουντάνες
σαν το τραγούδι, που ζητά μέσα απ΄το τσόφλι του να βγεί
για να γενεί του έρωτα παιδί να ερωτευτεί κυράδες.
Πού να προλάβει η καρδιά τα δάκρυα να στεγνώσει,
όταν το σύννεφο πάλι κ απόψε έφερε βροχή;
Πώς να μπορέσει ο έρωτας να τρέξει να δαμάσει τον καημό,
όταν η φύση κόπτεται σαν μέλος χορικό;
Vicky Kostenas Lagdos
Poetessa von Zürich